Elke straatarme inwoner van de gemeente Nieuwegein krijgt van het stadsbestuur drie afwasbare mondkapjes. Per post. In een discrete verpakking van het soort waarin ook seksspeeltjes verstuurd worden. Zodat de pakjesbezorger denken kan: “Weer zo’n pakje waaruit blijkt dat ook in tijden van corona al dan niet intermenselijke plezierbeleving centraal staat bij ons in Nieuwegein.” Onder de 4500 geinkoppen die in aanmerking komen voor mondkapjesbijstand zitten enkele tientallen toneelspelers en muzikanten. Hoe weet ik dat? De afdeling bijstand van Nieuwegein is net zo lek is als een te vaak gewassen mondkapje.
Ook in minder zieke tijden zijn de meeste artiesten al geen financiële hoogvliegers. Meer aanbod dan vraag immers. Bovendien leeft onuitgesproken de opvatting dat de ware kunstenaar door een permanent vleugje honger juist tot de allerhoogste artistieke hoogte stijgt.
Deze vorm van solidariteit vonden de piloten, dat zijn de financiële hoogvliegers van de KLM, zwaar onredelijk
Over hoog gesproken, u weet wel dat de KLM uitsluitend nog bestaat omdat de minister van geld, Wopke Hoekstra, bereid was het bedrijf in de lucht te houden. Door middel van een douceurtje van enkele duizenden miljoenen. Wopke eiste als tegenprestatie wél dat alle werknemers tijdelijk een beetje loon zouden inleveren. Allemaal, niemand uitgezonderd. Deze vorm van solidariteit vonden de piloten, dat zijn de financiële hoogvliegers van de KLM, zwaar onredelijk. Maar ze konden Wopke niet aan zijn verstand peuteren dat offers altijd en uitsluitend van mensen in een lage loonschaal dienen te komen. Minister Wopke is van het CDA, waarbinnen zijn opvatting van afgedwongen solidariteit bij noodhulp geheel nieuw en best geinig is.
Van de enkele honderden miljoenen steun waar de kunstensector het mee moet doen, is het meeste terechtgekomen bij de al gesubsidieerde instellingen. Want daar had minister Ingrid van Engelshoven het bankrekeningnummer van. En het gemak dient ook de minister. Bovendien ontbrak voor het bedenken van een eerlijker verdeelsysteem de benodigde voorbereidingstijd van 4 tot 7 jaar.
Om een tipje van het mondkapje op te lichten, de twee directeuren van Paradiso in Amsterdam zijn financiële laagvliegers: 133.000 euro per jaar
De piloten van de extra gesubsidieerde instellingen zijn de directeuren ervan. Die houden koers door te snijden. In onderhoud en personeel. En omdat er in het beste geval nog maar een kwart van het gebruikelijke aantal bezoekers binnen mag, wordt van de vergoedingen voor optredende artiesten in theaters en cultuurcentra standaard ook driekwart weggesneden.
Het Cultureel Persbureau publiceerde pas het artikel ‘Inkomensongelijkheid in de cultuursector’. Met daarin als weetje de salarishoogte van vrijwel alle piloten binnen de gesubsidieerde kunstsector. Om een tipje van het mondkapje op te lichten, de twee directeuren van Paradiso in Amsterdam zijn financiële laagvliegers: 133.000 euro per jaar.
Dat minister Ingrid van D66 en Cultuur niet op het idee kwam om een tijdelijke solidariteitsbijdrage van de cultuurpiloten te vragen? Ach, iedereen vergeet wel eens wat. Dat deze dames en heren niet vrijwillig een financieel gebaar maken? Dat is jammer maar ook begrijpelijk. Ze hoeven weliswaar nog niet – zoals tientallen kunstenaars in Nieuwegein – thuis zitten te hopen op drie gratis mondkapjes. Maar ze laten met regelmaat van zich horen en dan blijken ze het ook niet makkelijk te hebben.
Hieronder het artikel van het Cultureel Persbureau.
Deze column verschijnt komende week in Sena Performers Magazine 4, 2020.
Het is inderdaad schrijnend dat de kunstenaars – een paar vette ganzen buiten beschouwing gelaten – nu droog brood moeten eten en dat de directeuren van de gesubsidieerde instellingen zelfs niet op het idee kwamen een bescheiden solidariteitsbijdrage af te staan.
De cultuurdirecteuren hoeven niet bepaald op een houtje te bijten. Wat een salarissen! Dat kan, al was het maar tijdelijk, best wat minder.
De culturele instellingen hebben zo’n slecht jaar nog niet. Maar waar zouden ze zijn zonder de kunstenaars? Van die gedachte is de minister duidelijk nog niet doordrongen.
De duivel schijt ook hier op de grote hoop.
Uitstekend verhaal! De vergelijking met de piloten is terecht.
De directeuren merken dankzij de extra subsidie persoonlijk niets van deze crisis. Gezien hun salarissen zou een bijdrage om de nood bij de artiesten te verzachten op zijn plaats zijn.
Prima verhaal. Ik wist niet hoe erg het was met de directeuren die de ene openbare brandbrief na de andere schrijven omdat hun gesubsidieerde instellingen nog wel een financieel extraatje kunnen gebruiken. Ik vermoed wel dat Henk zijn laatste optreden in een gesubsidieerd muziekcentrum achter de rug heeft.
als je weet hoe de konijnen lopen hoef je je nergens zorgen om te maken.
Goed stuk.
Dit stuk benoemt precies wat er aan de hand is. De cultuurpaleizen blijven overeind, de kunstenaars gaan ten onder.
Wel leuk dat de directeuren van de cultuurpaleizen zich blijkbaar niet aangesproken worden. Of ze hebben het te druk met bijklussen natuurlijk. Om de honger buiten de deur te houden.