Tineke Hoebee (73) is geboren in Hoograven. Haar ouders woonden met opa en oma in een huis aan de Julianweg. Omdat het te klein was voor twee gezinnen verhuisden ze op haar twaalfde jaar naar Kanaleneiland. Na een jarenlang verblijf in Vianen keerde ze weer terug naar Hoograven. Dit keer op de Linschotensingel. Gisteren liep Tineke langs de gesloopte panden aan de singel en maakte deze foto’s. “Een plek waar 70 jaar lang mensen lief en leed deelden,” mailde ze aan De NUK.
Enig gevoel van weemoed ontbrak niet bij het maken van de foto’s. “Ik heb de flats gebouwd zien worden en dan is het toch bijzonder als je deze afbraak ziet. Overigens denk ik dat het goed is dat dit gebeurt, want de flats waren echt in slechte staat.”
Na enige omzwervingen weer terug in haar oude wijk. Dat vraagt om een vergelijking met vroeger en nu. Een terugblik levert louter positieve herinneringen op.
“Het was een fijne buurt om in op te groeien met de Julianaweg als een van de mooiere straten. Maar met twee gezinnen onder een dak was het op den duur niet meer te doen. We zaten dicht op elkaar en dan krijg je toch wat spanningen. Ook toen was er grote woningnood dus een nieuwe huis kreeg je niet zomaar. Op een dag ging mijn moeder naar huisvesting en zei daar dat ze niet eerder weg zou gaan voordat ze een huis kreeg. ’s Avonds hadden we een huis in de Trumanlaan op Kanaleneiland. Dat werd toen als een vooruitgang gezien en dat klopte ook wel. Hoewel dat nu misschien wat moeilijk voor te stellen is, was Kanaleneiland een mooie, nieuwe wijk die heel populair was onder de Utrechters.”
De terugkeer naar Hoograven beviel goed, al is er wel een kanttekening te maken.
“Ik woon nu op de hoek Goylaan/Linschotensingel. Het is hier de laatste jaren enorm opgeknapt. Het is fijn wonen maar als ik het vergelijk met mijn jeugd zie ik ook wel dat het in Hoograven niet allemaal in positieve zin is veranderd. Elke maandagochtend maak ik met mijn buurvrouw de omgeving schoon. Dan verbazen we ons elke keer weer over de hoeveelheid troep die men op de straat gooit.”
Onlangs ging Tineke voor één keer terug naar haar ouderlijk huis in de Julianweg.
“Wat vooral opviel was dat het veel kleiner was dan ik me herinnerde. Zo hadden we voor ons gevoel een grote tuin, die bleek nu maar weinig voor te stellen. Toen ik terug wilde naar Hoograven heb ik overwogen een huis in de Julianweg te kopen. Ik heb het niet gedaan en daar heb ik achteraf wel een beetje spijt van. Want het blijft een mooie straat.”
Dat Hoograven niet allemaal in positieve zin is veranderd, lijkt me een eufemisme. Een gedeelte is een no go area geworden. Jammer. Was ooit een fijne wijk.
Lekker positief Wessel.
@Ton — Wessel schrijft gewoon de waarheid. En verder houdt zijn analyse na ‘was ooit een fijne wijk’ om begrijpelijke redenen op.