Broese top 10 (+ boekverkoper Marijke Knecht tipt ‘De Kapperszoon’)

1. Aleksandra / Lisa Weeda
2. Truus van Lier / Michiel van Diggelen, Kees van Domselaar
3. Wat je van bloed weet / Philip Huff
4. De egel, dat ben ik / Toon Tellegen 
5. Komijnsplitsers – Marieke Lucas Rijneveld
6. Natriumchloride – Jussi Adler-Olsen
7. Violeta / Isabel Allende
8. ’t Kon minder – Willem Wilmink
9. Naar het paradijs – To Paradise / Hanya Yanagihara
10. Iets te verbergen / Elizabeth George

Gerbrand Bakker laat in ‘De Kapperszoon’ de lezer voortdurend laveren tussen feit en fictie. En dat maakt dit zo’n ongelooflijk mooi boek

De romans die Gerbrand Bakker geschreven heeft zijn stuk voor stuk meesterwerken van een bijzondere schrijver. Misschien daarom dat de kapperszoon in dit boek eenvoudigweg kapper genoemd wordt, niet alleen vanwege de eenvoud van het schrijven maar wellicht ook om de simpele reden dat het leven van Simon, de kapper, alles behalve dynamisch is. Het liefst houdt Simon zijn kapperszaak dicht, op een enkele klant na.

De rode draad in het verhaal is de zoektocht naar de connectie van Simon en zijn vader, die omkwam bij de vliegtuigramp op Tenerife in 1977. Simon kent hem alleen uit verhalen, want zelf was hij toen nog niet geboren. Het heeft hem nooit echt beziggehouden wie zijn vader was, maar dat verandert. Hij gaat praten met zijn grootvader; gek genoeg had hij er nooit over nagedacht om hem er naar te vragen. 

Simon helpt zijn moeder met zwemles voor jongeren met een beperking hoewel hij daar aanvankelijk tegenop zag. Het is even wennen, zei zijn moeder, en hij nam dat voor waar aan. Verrassend genoeg komen er sensuele gevoelens naar boven bij Simon. Igor, één van die jongeren, wordt ook klant in zijn kapperszaak. Evenals de schrijver die een verhaal voor zijn boek zoekt en Simon, die liever zo min mogelijk zegt, toch uithoort om zijn verhaal te kunnen gebruiken voor zijn boek.

In de meeste van Gerbrand zijn boeken, doen de mensen maar wat en hebben ze weinig om handen, maar desalniettemin lokken de verhalen emotie, vragen en onverwachte gebeurtenissen uit. Stuk voor stuk zijn de karakters in dit boek van een simpele eenvoud en laat hij de lezer voortdurend laveren tussen feit en fictie. Dat is wat dit boek zo ongelooflijk mooi maakt

Chapeau voor de schrijver…  (Marijke Knecht)