Top 10 fictie:
- Oroppa / Safae el Khannoussi
- Mijn naam is Emilia del Valle / Isabel Allende
- Al het blauw van de hemel / Mélissa Da Costa
- Er stromen rivieren in de lucht / Elif Shafak
- Als de wolven huilen / Kristin Hannah
- Céline / Pieter Waterdrinker
- Krekel / Annet Schaap
- Tyler Green komt nooit meer vrij / Nicci French
- De loods / Mathijs Deen
- Dageraad boven de boete / Suzanne Collin
Top 10 non-fictie:
- Wisselwachter – Amerika – Europa 1933-1945 / Geert Mak
- De bermudadriehoek van talent / Simon van Teutem
- Galmende geschiedenissen / Sinan Çankaya
- Beladen huis / Christien Brinkgreve
- Veggilaine / Ghislaine Voogd
- Eigen planeet eerst / Roxane van Iperen
- Gezonder met dokter Elise / Elise Janssen
- Alle geschiedenis ooit – Nederland / Arco Gnocchi, Nynke de Jong, Thom Aalmoes, Andrea Huntjens
- Als Rusland wint / Carlo Masala
- Een steen op mijn bureau / Jessica van Geel
BROESE TIP
Simon Carmiggelt: De oorlog in stukjes
De bijna vergeten schrijver Gerard Reve zei eens: “Na mijn dood word ik op de scholen tien jaar vrijwillig gelezen en daarna nog eens tien jaar verplicht. Dan noemen ze nog een straatnaam naar me. En dan ben ik helemaal vergeten. Niemand weet toch meer wie Tweede van der Helst was?” Geestig verwoord en niet geheel onwaar. Wat voor Gerard Reve geldt, zal ook gelden voor Simon Carmiggelt. Ooit was hij een gevierd auteur, maar wie, buiten de bewoners van de Carmiggeltstraat om, weet nog wie Simon Carmiggelt was?
Simon Carmiggelt schreef onder de naam Kronkel bijna veertig jaar lang een dagelijkse column in Het Parool. Het totale aantal Kronkels moet dus in de duizenden lopen, volgens Wikipedia zelfs meer dan tienduizend. In die Kronkels portretteerde Carmiggelt vaak met milde ironie gewone Amsterdammers. Plaats van handeling was opvallend vaak een Amsterdams café. Kroeglopen, één van zijn bekendste bundels, is geheel aan deze mensensoort en zijn natuurlijke habitat gewijd.
In de nieuwe bundel staat een ander onderwerp centraal, waar Carmiggelt veel en indringend over heeft geschreven: de Tweede Wereldoorlog. De verhalen in deze bundel zijn in chronologische volgorde opgenomen: de oudste kronkel is uit 1945, de nieuwste uit 1983. Zo krijg je een mooi beeld van Carmiggelts ontwikkeling als schrijver. Veel oudere verhalen werken toe naar een pointe, recenter werk vaak is wat ongekunstelder en meer beschouwend, maar de kwaliteit blijft onverminderd hoog. Carmiggelts superieure ironie is een andere constante. Al was die ironie niet altijd even mild; Carmiggelt had een scherp oordeelsvermogen en kon venijnig uit de hoek komen. Hoewel ik al heel lang niets meer van Carmiggelt had gelezen, was ik hem nog niet vergeten. En terecht, voeg ik daar na lezing van De oorlog in stukjes aan toe. Ik kijk al uit naar de volgende bundel. (Kris Burger)
Laat uw reactie achter
Reactie