Top 10 fictie 2023-24
- Alkibiades / Ilja Leonard Pfeijffer
- Dat beloof ik / Roxane van Iperen
- De terugkeer van Mia / Samuel Bjork
- Het lied van ooievaar en dromedaris / Anjet Daanje
- Atlas / Lucinda Riley
- De wind kent mijn naam / Isabel Allende
- Luister / Sacha Bronwasser
- Musserts schaduw / John Kuipers
- Groeten uit Benidorm / Hendrik Groen
- Tijgerlelie / Marion Pauw
Top 10 non-fictie 2023-24
- Heimwee moet je koesteren / Floortje Dessing
- Flora Batava 1800 – 1934 De wilde planten van Nederland
- Nederland in kaart Puzzelboek Denksport / Peter Vroege
- Totaal 2 – zijn beste collums / Marcel van Roosmalen
- Bruut! / Arjen den Boer, Martijn Haan, Martjan Kuit, Teun Meurs
- Muziek zit tussen je oren / Eric Heijerman, Albert van der Schoot
- De Reynaert / Frits van Oostrom
- De transformatie van de aarde / Peter Frankopan
- Uit de shit / Thomas Oudman
- Het zoutpad – De Wilde Stilte – Landlijnen / Raynor Winn
Broese Tip: ‘De edele kunst van het uitstellen’
Nou dacht ik de kunst van het uitstellen redelijk te beheersen, maar als ik de filosoof John Perry mag geloven is er nog ruimte voor verbetering. In De edele kunst van het uitstellen ontvouwt Perry een strategie die hij gestructureerd uitstellen noemt. Deze strategie, zo claimt hij, maakt van notoire uitstellers nuttige leden van de maatschappij. Zelf is Perry zo actief dat ik me afvraag of we hem wel een uitsteller mogen noemen. Hij laat ons ongestructureerde uitstellers in ieder geval ver achter zich. Maar wie weet is er voor ons ook nog hoop. Laten we zijn methode eens onder de loep nemen.
Al hebben uitstellers de neiging belangrijke taken tot in den treure uit te stellen, dat betekent nog niet dat ze de hele dag lui op de bank blijven liggen. Ze storten zich vaak op activiteiten die ook nuttig zijn, maar waar ze minder tegenop zien. De methode gestructureerd uitstellen maakt gebruik van deze neiging. Om te beginnen maakt de uitsteller een lijst met taken op volgorde van belangrijkheid. Vervolgens laat hij zijn gebruikelijke uitstelgedrag het werk doen. Het uitvoeren van taken lager op de lijst wordt zo een manier om taken hoger op lijst niet te doen. En al uitstellend wordt de ene na de andere klus tot een succesvol einde gebracht.
Maar hoe zit het dan met de punten die helemaal bovenaan de lijst staan? Die worden op deze manier toch nooit afgehandeld? Dat klopt en daarom is het raadzaam om bovenaan de lijst een taak te zetten die weliswaar belangrijk lijkt, maar die je eigenlijk best op de lange baan kan schuiven. Een deadline is nooit een echte deadline. En met sommige taken is het net als met problemen, als je maar lang genoeg wacht, verdwijnen ze vanzelf.
Klinkt bijna te mooi om waar te zijn, deze strategie. En dat is het natuurlijk ook. Maar toch, voor John Perry lijkt het te werken. En mijn eerste schreden op het pad van gestructureerd uitstellen stemmen ook voorzichtig optimistisch. Misschien schrijf ik binnenkort wel weer een recensie. Dan ruim ik de zolder weer niet op. (Kris Burger)
Lijkt een aardig boek, weet nog niet.
Volgende maand maar eens even inkijken.