Broese Top 10 (+ boekverkoper Ivon van der Schuit tipt ‘Het meisje dat er niet mocht zijn’ )

Top 10 fictie: 

1. Tyler Green komt nooit meer vrij / Nicci French
2. Mijn naam is Emilia del Valle / Isabel Allende
3. Al het blauw van de hemel / Mélissa Da Costa
4. Er stromen rivieren in de lucht / Elif Shafak
5. Als de wolven huilen / Kristin Hannah
6. Krekel / Annet Schaap
7. Dageraad boven de boete / Suzanne Collins
8. Céline / Pieter Waterdrinker
9. De brievenwinkel van Seoul / Seungyeon Baek
10. De loods / Mathijs Deen

Top 10 non-fictie: 

1. Wisselwachter – Amerika – Europa 1933-1945 / Geert Mak
2. De bermudadriehoek van talent / Simon van Teutem
3. Galmende geschiedenissen / Sinan Çankaya
4. Beladen huis / Christien Brinkgreve
5. Veggilaine / Ghislaine Voogd
6. Een steen op mijn bureau / Jessica van Geel
7. Als Rusland wint / Carlo Masala
8. Gezonder met dokter Elise / Elise Janssen
9. Altijd van je af – leven en werk van Arjan Ederveen / Sara Berkeljon en Arjan Ederveen
10. Geweten – over Israël en Palestina / Maurits de Bruijn

BROESE TIP

Wilma Geldof:  “Het meisje dat er niet mocht zijn”.

“Ik heb altijd gevoeld dat mama en ik niet helemaal bij de wereld horen”.

De moeder van Ditte praat niet over de oorlog, wie haar vader is weet ze niet, haar grootouders doen niet heel aardig tegen haar. Het is 1961. De oorlog is al zestien jaar voorbij, maar actueel want het proces tegen Eichmann begint. We volgen afzonderlijk Ditte, die wil weten wat haar zwijgzame en vaak sombere moeder niet vertelt, en Nora, die zestien is in 1944 en kennis krijgt aan een Duitse soldaat

Op de achterflap staat: “Dit boek gaat over familie, liefde en uitsluiting”. Wilma Geldof neemt ons stap voor stap mee in een verhaal dat we liever niet willen lezen. Maar ze doet het zo mooi en zorgvuldig dat je al van de beide meisjes houdt voor je het weet. En dan móet je doorlezen.  Als lezer voel je snel aankomen waar het verhaal naartoe gaat, waardoor je telkens wilt roepen: “meisje doe dat niet, meisje zeg dat niet, meisje blijf thuis!” Maar als een vrachtwagen met kapotte remmen, dendert het verhaal door. En dan wordt het vrede. Hoe leef je door met je grote geheim dat niet verborgen kan blijven? Met een schuldgevoel dat zo groot is, dat je denkt dat je nooit meer blij mag zijn? Hoe ga je om met je moeder als je eenmaal weet waar je werkelijk vandaan komt? Hoe ga je om met je vriendin, die haar ouders in de oorlog verloor? Schaamte en schuldgevoel. Kippenvel.

Gaandeweg het verhaal merk ik dat mijn (voor)oordeel verschuift naar mededogen, dat geschiedenis niet zwart-wit is en dat liefde soms geen toekomst heeft, maar wel voortleeft.  Het is een zwaar verhaal dat in klare taal verteld wordt en dat mij heeft geraakt.

Ik hoop dat veel mensen het gaan lezen. het is geschreven voor jongeren 14+, maar laat u daardoor niet tegenhouden. (Ivon van der Schuit)