Bij de dood van Ralph Bond: Levensgenieter, perfectionist en wars van hypes

Vanmorgen is Ralph Bond op 52-jarige leeftijd overleden. Hij was al enige tijd ernstig ziek. De dood van Ralph is in Utrecht hard aangekomen. Een eigenzinnige, non-conformistische meesterbakker is niet meer.  

Hoewel van huis uit patissier ontwikkelde Ralph Bond zich de laatste jaren tot dé broodbakker van Utrecht. Dat specialisme maakte hij zich eigen toen hij in 2000 samen met zijn vrouw Patty Smolders Bond  & Smolders aan de Lijnmarkt begon. Hun uitgangspunt was producten aanbieden van het hoogste niveau, ook als dat bij de oude klandizie niet in de smaak viel. Ralph ging onder meer naar Parijs om daar de kneepjes van het vak te leren. Terwijl Patty de afdeling “zoet” voor haar rekening nam, maakte Ralph brood waar de stad voor in de rij staat. Wel met af en toe een uitstapje naar zijn oude vak: veel van de befaamde éclairs uit de winkel werden door hem bedacht.  

Mijn eerste herinnering aan Ralph Bond dateert van 12 mei 2020. De Nuk zou hem bij Sonnenborgh filmen voor de rubriek “De Mooiste plek van de stad.” Een grote man in trainingspak, tattoos op zijn armen, forse sigaar tussen zijn vingers. Een indrukwekkende verschijning maar vooral een buitengewoon aardige, stoere knuffelbeer.  Aan zijn verhaal was niets ingewikkelds. Hier liep hij vroeger met zijn Patty, genietend van on-Utrechtse schoonheid. Een plek waar hij alle flauwekul achter zich liet. Na afloop namen we nog even opgewekt wat wetenswaardigheden van gezamenlijke vrienden door. Zoals de legendarische verjaardag van Frans van Wieren in Parijs waar Ralph tussen de festiviteiten door ‘s middags even een tukkie deed om bij te tanken van een nacht in de bakkerij van Bond en Smolders aan de Lijnmarkt.  

Ruim een jaar geleden sprak ik hem en Patty op eerste kerstdag bij bistro Madeleine. Wij kwamen eten halen. Met een glas champagne en uiteraard die sigaar spraken we over Corona (“Misschien is dit een natuurlijke selectie die de mensheid nodig heeft”) en over FC Utrecht, een gedeelde interesse. We sloten af met de belofte dat hij te zijner tijd voor ons een Paris Brest-taart zou maken. En natuurlijk over en weer de beste wensen voor 2021.  

Van die taart is het niet gekomen. 2021 werd een dramatisch jaar voor Ralph Bond. Begin dat jaar werd hij met spoed opgenomen in het UMC waar een hersentumor werd geconstateerd. Een diagnose met een zeer sombere prognose. Vanaf dat moment stopte Ralph met zijn werk in de bakkerij op de Lijnmarkt.   

Bij de grote vriendengroep van Ralph kwam het bericht over diens ziekte als een mokerslag aan. Er werd in allerijl een huis in Overijsel gehuurd om  samen met Ralph een weekend lang het leven te vieren. Op zaterdag alleen de mannen, zondag kwamen de vrouwen er bij. Het was ook op die zondag dat Ralph en Patty trouwden. Door de onzekere toekomst kon het geplande huwelijk in Zuid-Afrika niet doorgaan. Er werd in het weekend dankzij de aanwezigheid van een aantal topkoks goed gegeten, er werd veel gedronken,  veel gelachen maar ook getreurd. Want er was ook die schaduw dat dit mogelijk een van de laatste keren was dat ze samen waren.  

Gelukkig heeft Ralph daarna nog kunnen genieten van het leven. Ondanks moeilijke momenten weigerde hij als een kasplant door het leven te gaan. Het glaasje en de sigaar bleven lang binnen handbereik.  Tussen de zware medische behandelingen door ging hij met Patty twee weken naar Spanje. En recent waren ze een paar dagen in Parijs.  

Hoewel er soms hoopgevende berichten waren, bleek een paar maanden geleden dat Ralph uitbehandeld was.

Tom Staal, vriend van Ralph en schrijver van het boek ‘Het geheim van Bond en Smolders’ spreekt van een eigenzinnig mens die wars was van hypes. 

“Ralph was een levensgenieter, een echte Bourgondiër. Maar hij was op een gezonde manier ook een freak. Dat zag je heel goed toen hij met Patty de zaak aan de Lijnmarkt begon. Hij weigerde concessies te doen en geloofde keihard in zijn visie. Als de mensen liever chipolatataartjes wilden, moesten ze die maar ergens anders gaan halen. Dat kostte hem klanten maar hij kreeg er veel meer voor terug. Hij was een perfectionist, iemand die ’s nachts in zijn eentje aan een éclair kon sleutelen. Ralph was echt een goede vriend. Toen het uitging met mijn vriendin stelde hij voor om ’s avonds bij Leon Mazairac te gaan eten. Mag het iets goedkoper, vroeg ik, want ik had het toen niet zo ruim. We gaan en ik betaal, zei Ralph. Daar was geen discussie over mogelijk. Het ging me niet om dat etentje, het ging erom dat hij er direct voor me was. Die steun heeft mij veel goed gedaan. Maar Ralph kon soms ook een onmogelijk mens zijn. Toen ik het boek over Bond & Smolders schreef, heb ik wel eens knallende ruzies met hem gehad. Maar ach, de volgende dag gingen we weer opgewekt verder alsof er niets was gebeurd. Zo deden we dat” 

We verliezen met de dood van Ralph Bond een geweldige Utrechter. Een gepassioneerd vakman maar vooral een mooi mens. We wensen Patty en de kinderen veel sterkte.  

Hieronder Ralph over zijn mooiste plek van de stad.