In Memoriam

Bij de dood van Herman Pouderoyen (61): Een anti-held met een mooi repertoire 

De Utrechtse zanger Herman Pouderoyen  (61 jaar) is afgelopen weekeinde overleden. De markante muzikant was een lokale bekendheid vanwege zijn doorleefde liedjes en zijn prominente aanwezigheid in het Utrechtse nachtleven.

Toen ik hem een jaar of twee geleden interviewde in zijn woning aan de Herenstraat, was hij bezig met de afronding van een nieuw album. De titel zou luiden: ‘Het mooiste moet nog komen.’ Het hoesje van de cd en de meeste tracks waren klaar, de financiering probeerde hij rond te krijgen door middel van crowdfunding. Dat bleek nog geen sinecure. Hij liet me die middag alvast een aantal nummers horen en speelde er na afloop van het gesprek nog een live op zijn gitaar. En dat klonk prima.

We kwamen overeen dat ik het artikel naar een krant (of website) zou sturen als het album klaar was. In de tussentijd zouden we contact houden over de voortgang. Sindsdien heb ik nog maar weinig van hem vernomen. In een van de laatste berichten die ik via Facebook van hem ontving, in september 2017, bood hij mij een ‘spiksplinternieuwe pick-up’ te koop aan, voor slechts 30 euro. Vanwege een tekort aan optredens zat hij zeer slecht bij kas, zo liet hij weten. Dat gaf te denken … 

Ik weet niet hoe Herman Pouderoyen is overleden. In de reacties op Facebook las ik dat het de laatste tijd slecht met hem ging. Of dat een psychische of lichamelijke oorzaak had is me onbekend. Drank en drugs waren wel aan hem besteed, geloof ik. Lange tijd werd hij veel gezien in het Utrechts nachtleven. Hij vertoefde regelmatig in cafés als het Oude Pothuys en Averechts. Op die plekken kwam ik hem ook soms tegen. Of hij de laatste jaren nog steeds een wild leven leidde, weet ik niet eerlijk gezegd. Zo goed kende ik hem niet. 

Pouderoyen groeide op in Bilthoven en woonde sinds 1995 in Utrecht. “Utrecht is een prachtige stad die me inspireert en ontroert. Luister maar naar mijn lied ‘Het bloed kruipt waar het gaan kan’, vertelde hij mij in eerder interview voor het Straatnieuws (2009). Tegen de wens van zijn ouders in, die hun zoon graag op het conservatorium hadden gezien, stortte hij zich aanvankelijk vol overgave in de punkscene. Vervolgens belandde Pouderoyen in het bruiloften- en partijencircuit. Maar hij voelde zich meer senang in de rol van singer-songwriter. 

Regelmatig trad hij op in Utrecht en buiten de stad, maar ik geloof niet dat zijn agenda vol stond met geplande optredens. Zijn cd’s en voorstellingen kregen wel goede recensies. Hij werd vergeleken met Maarten van Roozendaal en Alex Roeka. Pouderoyen beschikte over een lage, welluidende stem, en tokkelend op de gitaar bezong hij in de Nederlandse taal de liefde en andere zaken. In 2017 schreef hij een alternatief koningslied (“Omdat het origineel schandalig slecht is”). Ook maakte hij eerder een lied over ‘200 jaar Amsterdamsestraatweg’ en een nieuw clublied voor FC Utrecht.

“Mensen ontroeren of aan het lachen maken, dat is eigenlijk alles wat ik wil bereiken met mijn muziek. Maar een optreden in Carré zou natuurlijk ook leuk zijn,” vertelde hij me in het interview voor het Straatnieuws. Dat eerste is hem zeker gelukt, het tweede gaat niet meer gebeuren. En voor zover ik weet is dat nieuwe album nooit meer verschenen. 

Kijk hier voor een huiskamerconcert dat Herman in 2015 gaf.

 

Laat uw reactie achter

Reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *