De mooiste plek van de stad

Joris Linssen vond troost bij de muren van de Domkerk

  • Door Redactie
  • |
  • 19 maart 2021
  • |
  • 7 reacties

Fietsend door de stad werd Joris Linssen overmand door verdriet. Achter de Dom stapte hij af en vond troost bij de muren van de Domkerk. Op dat moment wist hij het: ik ga nooit meer weg uit Utrecht.

Auteur Redactie
Auteur

Redactie

Laat uw reactie achter

Reactie

7 reacties

  • Marieke van Willigen schreef:

    Wat een prachtig verhaal!

  • Ella schreef:

    Ontroerend❤️

  • Vincent schreef:

    Mooi verhaal over een mooie plek. Inderdaad of de tijd heeft stilgestaan.

  • Aristoteles schreef:

    “Zoals zoveel Utrechters dacht ik, moet ik niet naar Amsterdam ?” Hij zei het echt. Mijn God hey…
    Dat is wel zo’n beetje het allerlaatste wat een echte Utrechter denkt beste Joris. Die naïviteit is het nadeel van oud studenttouristen zoals Joris. Dwepen met geleende oude, echt Utrechtse stenen heeft Heytze al gedaan, maar dan goed.

  • Leo Mevissen schreef:

    Na 45 jaar in Utrecht te hebben gewoond, geleefd, gestudeerd en gewerkt heb ik deze prachtige stad agv persoonlijke omstandigheden verlaten. Ik mis Utrecht nog bijna dagelijks en ik begrijp de gevoelens van Joris Linssen dan ook heel goed. Ik kom er nog regelmatig omdat mijn kinderen er wonen.

  • Drs. C. Nijntje schreef:

    Het zijn vooral de Eindhovennaren die verliefd raken op Utrecht (ik ken er zo al 7) . Hoe zou dat toch komen.

  • Edwin schreef:

    @Aristoteles. Deze lofzang deed me meer dan de wezenloze teksten van brooddichter Heytze op de Utrechtse muren. Ze ontsieren de stad. Met excuses aan de vele adepten van Heytze.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *