Ad Jenner (1953-2024): Veelzijdig rocker en beeldhouwer

Hij hangt loom tegen de Gaardbrug aan, zijn rechterbeen in een hoek op een tussenreling, zijn linkerbeen schuin naar achteren, de rechterarm gebogen op de bovenleuning, zijn hoofd in de geheven linkerarm. Sinds 2 september 2020 staat hij daar, vlak naast Café de Postillon, de Baliekluiver, starend in het water van de Oudegracht. In de stilte die hem eigen is, is hij onderdeel geworden van het straatbeeld op een van de mooiste plekken van het middeleeuwse centrum. Mensen lopen er achteloos voorbij. Toch is het goed om te denken aan zijn schepper. Het beeld van de typische Utrechtse stadsfiguur is van Ad Jenner. In de morgen van zaterdag 9 maart is hij overleden.  

Jenner werd geboren op 11 mei 1953, als een van de acht kinderen uit een goed katholiek gezin. Vader was lasser, maar ook uitvinder. Hij kreeg een octrooi op zijn naam voor een soort pasta die het lassen van staal op aluminium mogelijk maakte. Het waren materialen waar zijn zoon later als beeldend kunstenaar veelvuldig mee werkte.  

Het lag in de lijn dat Ad eerst naar de LTS ging. Hij leerde instrumenten maken met fijnmetaal. Het was het begin van een langdurige artistieke ontdekkingsreis vol veelzijdigheid. Twee jaar bracht hij door bij Artibus, ging er bezig met monumentale vormgeving. Hij stapte over naar de Vakschool voor Goud- en Zilversmid in Schoonhoven. De vorming werd completer op de Rietveld Academie waar hij zijn talent als beeldhouwer ontplooide. Tussen dit alles door stichtte hij met broer Fred een eigen Jennerband, opgericht in 1970. Ad was een begenadigd gitarist, geliefd bij de dames. Ze brachten het tot het voorprogramma van Japan, met David Sylvian. Het Goede Doel stond later in het voorprogramma van de Jenners. Het stopte in 1982, toen Ad afstudeerde op de Rietveld.  

Met zijn studievriend Laurens van Rens richtte Ad het ontwerpbureau Jenner van Rens op. Ze maakten sierlijke industriëkele producten als vazen, dienbladen en horloges. De verkoop deden ze zelf.  

In 1987 volgde een nieuwe wending: Ad begon zich toe te leggen op vrij beeldhouwwerk.  Hij noemde het ‘lyrisch-abstract’, met figuratie als basis. Elk beeld was een reis, een onderzoek, waarin de mens en zijn omgeving centraal stond. Wat de beelden gemeen hebben is een heel eigen robuustheid. Hoogtepunt werd een expositie in Bielefeld in 1992, samen met het werk van de Italiaan Marino Marini (1901-1980). Ad hield intens van zijn werk. Het is goed te zien op zijn facebookpagina – platform van liefdewerk.  

Zes jaar lang droeg hij zijn kunstzinnige vermogens over als docent tekenen en muziek op het Anna van Rijn College in Nieuwegein. Na 2009 ging hij met KOS, de stichting Kunstlicht op Straat de slag met een project Community Art in de Staatsliedenbuurt. De wijk werd er aanzienlijk door opgefleurd, opgetild naar de 21ste eeuw. 

Jenners maatschappelijke betrokkenheid resulteerde in 2013 in zijn expositie Onmacht in het Nederland Volksmuseum, Wijk C. Hij maakte een kooi als symbool voor macht en hebzucht waar mensen overal de dupe van worden.  

Als beeldend kunstenaar had hij ook een fascinatie voor natuurlijke beweging, de energie van zon en wind. Het resulteerde in 2017 in zijn Zonnebeeld, een installatie met transparante bladen van perspex, aluminium en polycarbonaat die zich als een bloem ontvouwen. Jenner wilde er een groeiproces mee tonen. Op Youtube is er een film van te zien: Statue in Motion.  

De Baliekluiver was een project van lange adem. De typische relinghanger, wachtend op een klus aan een werf, was getekend terecht gekomen op een etiket van een van de kruidenbitters van de familie De Rijk, bekend van de Zes Vaatjes. Er moest beslist een beeld van komen, bedachten ze rond 1997. Ad Jenner maakte een voorbeeld. Het werd geprezen door beeldhouwer Pieter d’Hont, vlak voor diens heengaan. Er was het nodige te doen over de financiering en de locatie. Een van Jenners vroegere schoolgenoten was Frans van Seumeren, de latere weldoener van FC Utrecht. Met zijn vrouw Gonnie schonk hij een bedrag. Er was sprake van de Stadhuisbrug, maar het werd de Gaardbrug. Ad was 67 bij de inwijding. Het was zijn eerste Utrechtse project in de openbare ruimte, nadat er eerder al beelden van hem kwamen in Tel Aviv, Rotterdam en Giethoorn. 

Bij zijn overlijden memoreerde Marcel Gieling ook Jenners beelden op de begraafplaats Sint Barbara. Een daarvan is het grafmonument voor Lonieke Casteleijn: naakte vrouw, gebogen over een aardbol. Het is de verbeelding van de Egyptische godin Noet, waakster over de nacht. 

De Baliekluiver is misschien wel de mooiste plek om bloemen te leggen voor Ad Jenner.   

Werk van Ad Jenner staat bij Utrechters in huis. Hier ‘Broer en Zus’ een bronzen beeldje, uit 1991. Ad maakte het, in opdracht voor onze medewerker Cees Grimbergen. Het heeft al 33 jaar een plek in zijn huis. Het verbeeldt de kinderen van Cees, Lotte en Daan. De oudste is bijna
drie jaar, de jongste vijf maanden oud.