Een antimonarchistisch Utrechts zangduo versus Paleis Het Loo. Er is nog geen harmonie tussen de Megafoons en het koninklijke museum in Apeldoorn. Maurits Groenenberg en Wim Koppenol zijn het niet direct eens met een schikkingsvoorstel voor illegaal gebruik van hun liedje Geen Trix op onze riks uit 1980. Het was permanent te horen tijdens de tentoonstelling Tegenspel – de eeuw van vrouwelijk koningschap. Er was geluid van sirenes en blaffende honden aan toegevoegd. Extra reden voor het tweetal om bezwaar te maken.
Op de tentoonstelling was te zien hoe de opeenvolgende koninginnen Wilhelmina, Juliana en Beatrix zich verhielden tot de ontwikkelingen in de maatschappij. Voor de kroning van de laatste op 30 april wilden de Megafoons een antimonarchistisch geluid laten horen. Er werden 1500 exemplaren van hun nummer geperst. Ze brachten het uit in eigen beheer, hun platenmaatschappij heette Rock Against.
Gelet op hun opstelling tegen het koningshuis behoren Groenenberg en Koppenol niet tot de vaste clientèle van Paleis Het Loo. Ze werden over de expositie ingelicht door hun oude muziekvriend Jan Heeren van de toenmalige Red Band. Die was met zijn 99-jarige moeder in het Paleis op bezoek gegaan. Onafhankelijk van elkaar gingen Groenenberg en Koppenol zelf kijken. Na de zomer en de beëindiging van de expositie op 31 augustus besloten ze om een claim in te dienen.
Het eerste verhaal erover in De Nuk wekte de spotlust van Jerry Goossens in AD/UN. Hij schreef: ‘Het plaatje mocht in de geest van het antikapitalisme destijds niet meer dan twee gulden vijftig, oftewel één euro dertien kosten. Wie het liedje op YouTube beluistert, begrijpt dat de ‘akoestiese’ punk geen lang leven was beschoren. De Megafoons waren veroordeeld tot de vergetelheid.’
Groenenberg weerlegt het graag: ‘Het was destijds een stichting zonder winstoogmerk. Als Rock Against organiseerden we ook festivals, zoals Rock Against Drugs. Het gaat om intellectueel eigendom van de composities.’
Ondertussen had de advocaat van de Megafoons een sommatie gestuurd om tot een passende schikking te komen. Paleis Het Loo had toegegeven dat ze geen toestemming hadden gevraagd voor het gebruik van het liedje en bood in eerste instantie 250 euro aan. Groenenberg en Koppenol dachten aan 10.000 euro, na eerdere schattingen van minimaal 60.000 euro.
Afgelopen week kwam het museum met een tegenvoorstel: 1000 euro plus 1500 euro voor de door de voormalige Megafoons gemaakte advocatenkosten. In hun schrijven aan de raadsman van het tweetal lichtten ze dat exacter toe: ‘Uitgaande van een expositieruimte van 162 m² gedurende een periode van vijf maanden, komt dit neer op het volgende tarief:
- Buma: € 115,22 (excl. 21% btw)
- Sena: € 379,22 (btw-vrij)
- Sena-toeslag1: € 108,87 (btw-vrij)
Totaal: € 627,50 (incl. btw)
Om uw cliënten tegemoet te komen voor het ontstane ongemak, is cliënte bereid het bovengenoemde bedrag te verhogen met een opslag van factor 1,5 (omhoog afgerond). Concreet doet cliënte het volgende voorstel: betaling van € 950,- ten titel van schadevergoeding;
- betaling van € 1.500,- voor de door uw cliënten gemaakte juridische kosten. Het bovenstaande komt neer op een eenmalige betaling van € 2.450,-, te voldoen binnen één week na schriftelijke akkoordverklaring door uw cliënten. Daartegenover staat finale kwijting over en weer.
Met dit voorstel beoogt cliënte een positieve en efficiënte afwikkeling, zodat verdere kosten en procedures kunnen worden voorkomen.’
Tot zover het Paleis. Na ruggespraak met Buma Stemra komt Groenenberg tot een andere berekening, gebaseerd op een bedrag van 45 euro per dag, maal de 129 dagen dat de tentoonstelling duurde: 5805 euro. Het duo is het onderling ook niet op elk punt eens. Komende week nemen ze een beslissing over een eventuele rechtsgang. Groenenberg: ‘Ik ben geneigd om te zeggen dat we het moeten doen. Maar dan komen er ook weer een offerte van de advocaat, met de nodige risico’s. Je weet niet wat er uit een rechtszaak komt.’
Acceptatie van het voorstel van Paleis Het Loo is ook nog een optie. Groenenberg beaamt dat: ‘Je zou kunnen zeggen dat we die 1000 euro nemen. Dan hebben we sowieso een punt gemaakt. Ze hebben toegegeven dat ze ons hadden moeten informeren. Voor ons is het een soort voet tussen de deur bij het koningshuis, waar we destijds tegen waren en nog tegen zijn.’
Laat uw reactie achter
Reactie