Deze column zou over de Parade gaan, het rondreizende theaterfestival dat ieder jaar in het Moreelsepark neerstrijkt, na Rotterdam, Den Haag en Amsterdam te hebben aangedaan. Ik had iets willen zeggen over de ambiance, dat Utrecht van de vier steden de mooiste locatie heeft, tegen de achtergrond van de Inktpot. Dat het mij verbaast dat dit gebouw nog nooit voor een griezelfilm gescout is – voor Amsterdamned wist Dick Maas de Utrechtse grachten wel te vinden. Ook had ik mij in het mijnenveld der taboes willen begeven met de observatie dat de Parade zo’n witte bubbel is. Dat de pr-machine van islamitisch Nederland kapot lijkt, dat het goed zou zijn als men zich wat meer laat zien in de wereld van kunst en cultuur. Nergens is inclusiviteit zó gewoon als tussen het Vara-, VPRO-, Volkskrant- en NRC-publiek van de Parade. Tenslotte wilde ik nog een sneer geven aan het reserveringsbeleid van dit festival. Trek de mensen niet voor elk wissewasje naar je houtje-touwtje website. Verkoop ‘gewoon’ – zeker in deze ambiance – kaartjes op het terrein, volgens het ‘Op=Op’-principe. En dan die prijzen! Kan iemand de organisatie uitleggen dat het beter voor de omzet is, als ze aan bezoekers drie biertjes van 4,75 verkopen, dan twee van 5,70?
Maar dat is allemaal ingehaald door een prangender actualiteit. Nederland is weer keihard wakker geschud door de moord op Lisa. Femicide vraagt aandacht en beleid, en actie – nu!
Ik houd burgemeester Dijksma graag de hand boven het hoofd – dat kan ook makkelijk.
En ik ga niet jeremiëren over een bezoek aan Istanbul. Democratie staat overal onder druk; het heeft meer zin dat zij daar naartoe gaat dan deze columnist. Maar in de huidige actualiteit rondom veiligheid voor vrouwen – er was ook in Zeist onlangs een verkrachting – had onze burgermoeder niet alleen in de podcast Herrie in de Slachtstraat moeten aanschuiven. Ze had zich zeker ook afgelopen zondag in de Mars tegen femicide moeten laten zien. Daar had zij haar antenne even niet goed afgesteld.
Een politieke blunder van dezelfde orde van grootte als de V.O.C.-opmerking van Balkenende.
Ze was uitgenodigd om te komen spreken. Helaas hebben we niks meer van haar vernomen.
Ik respecteer haar besluit maar vind het ook een gemiste kans.
Wat Balkenende hiermee te maken heeft, ontgaat me volledig.