Waarom liep burgemeester Dijksma niet mee in de Mars tegen Femicide? Op social media is de vraag meermaals gesteld. Er wordt gesproken over een gemiste kans. Ed Knegtel schrijft in zijn column op De Nuk niet te begrijpen dat de burgemeester zaterdag wel in de video podcast Herrie in de Slachtstraat verscheen om over geweld tegen vrouwen te praten maar zondag afwezig was tijdens de mars. Hij spreekt van een verkeerd afgestelde antenne. Waarom liep ze niet mee?
De woordvoerder van de burgemeester verklaart haar afwezigheid.
“Het besluit om niet bij naar de Mars Tegen Femicide te gaan heeft de burgemeester niet lichtvaardig genomen. Het onderwerp gaat haar immers erg aan het hart. De burgemeester heeft echter een andere rol bij demonstraties in haar stad, namelijk het zorgen voor een goed en veilig verloop ervan. Zij moet hierin rolvast en navolgbaar zijn, ongeacht haar affiniteit met het onderwerp. Om toch haar stem te laten horen en verandering teweeg te brengen heeft zij meerdere mediaoptredens gedaan en een statement op social media geplaatst dat breed verspreid is. Ook doet zij deze week een openbare oproep aan de minister voor betere landelijke wetgeving.”
Vandaag publiceerde De Telegraaf een opiniestuk van Dijksma waarin zij de minister van Justitie en Veiligheid oproept om nog voor de verkiezingen met een concreet plan te komen ‘waardoor we werkelijk een verschil kunnen maken. ‘
Hieronder haar oproep.
Geweld tegen vrouwen vraagt om onmiddellijke actie In onze samenleving zijn vrouwen stelselmatig onveilig. Ze worden aangevallen, vernederd, verkracht, mishandeld en in een uiterst geval vermoord door mannen die ze vaak kennen, en soms door een onbekende. Ze zijn kwetsbaar. Tijdens een fysieke confrontatie met gewelddadige mannen zijn vrouwen doorgaans de onderliggende partij. Afgelopen weekend gingen er alleen al in Utrecht duizenden mensen de straat op om aandacht te vragen voor de enorme impact die dit geweld tegen vrouwen heeft. Iedere acht dagen wordt er in Nederland een vrouw vermoord. Het besef dringt eindelijk door dat we ons hier niet bij mogen neerleggen en dat actie nu geboden is.
Ik ben moeder van twee prachtige dochters. Ze zijn mooi, sterk, eigenzinnig, maar ook bijzonder kwetsbaar. Want ze vertrouwen mensen. Zijn lief en benaderbaar. Nieuwsgierig en onafhankelijk. Al deze eigenschappen zijn hun grote kracht. Het vormt ze. Zo hebben we ze opgevoed. Het maakt ze wie ze zijn. Maar het is ook een Achilleshiel. Want ja, zij fietsen ook door de stad. En zullen dat later als ze groter zijn het liefst onbekommerd blijven doen. Na het uitgaan. Diep in de nacht. En dat hoort. Het is hun goed recht. Wij moeten ervoor zorgen dat ze dat kunnen blijven doen. Ik heb geen illusies. Een risicoloze samenleving bestaat niet. Politici die dat beloven liegen. Maar we kunnen wel meer doen om meisjes en vrouwen te beschermen tegen (seksueel) geweld.
Juist nu maatschappelijk grote groepen mensen zich roeren rijst de vraag: hoe zetten we al deze actiebereidheid om tot iets dat werkelijk verschil gaat maken? Nederland kent geen aparte wetgeving rondom geweld tegen vrouwen zoals bijvoorbeeld Spanje. In dit land worden femicide en andere vormen van geweld tegen vrouwen gezien als een structureel probleem, diepgeworteld in de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Vanuit een nationaal pact tegen gendergeweld wordt in Spanje structureel geld beschikbaar gesteld en worden politie, zorgprofessionals en rechters verplicht getraind. In Nederland zijn deze trainingen deels vrijwillig. Spanje stelt daarbij meerdere vormen van geweld tegen vrouwen strafbaar en heeft de straffen hierop verzwaard. Dit type geweld wordt er apart geregistreerd door de politie. Zo verkrijgt men meer inzicht in de problematiek en kan het beleid daar beter op worden afgestemd. In verschillende Europese landen kan een elektronische enkelband worden opgelegd aan plegers, vaak in combinatie met een contactverbod.
Ik kan andere voorbeelden noemen, maar de conclusie is dat we veel hiaten in wetgeving en aanpak hebben. Ik zou de minister van Justitie en Veiligheid daarom willen oproepen om nog voor de verkiezingen met een concreet plan te komen. Dit onderwerp is geen materiaal voor politieke controverse en vraagt om daadkracht. Idealiter wordt dat plan gedragen door de samenleving en roept hij alle maatschappelijk relevante partijen bijeen om dat binnen enkele weken voor hem te maken. Omdat het lokale bestuur hierin een belangrijke rol vervult, is de VNG zeer bereid om hier een actieve rol in te spelen. Aan mij zal het niet liggen.
Sharon Dijksma,
Voorzitter Vereniging van Nederlandse Gemeenten en burgemeester van Utrecht
De suggestie dat de burgemeester niet betrokken zou zijn bij het onderwerp is niet terecht. Haar indringende oproep aan de Minister van Justitie toont dat aan.
De gemeentelijke reactie dat de burgemeester vanuit haar openbare rol niet deel heb kunnen nemen, is natuurlijk onwaar en onjuist! De prioriteiten van deze burgermeester liggen meer internationaal, je verwacht het niet!
Ik ben nog steeds verbaasd over het gebrek aan kennis van de demonstranten en de media over femicide. De gevaarlijkste plek is in huis. Van de 49 vermoorde vrouwen werd meer dan de helft door (ex) partner gedood en nog enkele door familie, meestal vader of broer.
Het goede nieuws is dat Nederland bijna onderaan de Europese lijst van moorden(cq doodslag) staat.
In augustus werd een Syrische vrouw dood aangetroffen in een bos en de zoektocht naar haar partner is gaande. Een moeder van 34 in Schiedam werd in bijzijn van dochtertje vermoord door partner. In Veldhoven werd een moeder van 3 kinderen gedood door haar partner.
Dit is het trieste resultaat van femicide. Femicide kent bijna altijd een geweldadige voorgeschiedenis.
De moord op Lisa is de directe aanleiding voor de demonstranten. De nacht is van ons en we moeten veilig over straat kunnen. Ik zag teksten met, femicide begint bij lachen om Johan Derksen, sturen van dickpicks, de toiletbril niet omhoog doen en de loonkloof. Natuurlijk is iedereen het erover eens, dat je veilig over straat moet kunnen. Het oorzakelijke verband echter tussen femicide en de genoemde zaken is bizar.
Het onderzoek naar de moord op Lisa zal men moeten afwachten. In Amsterdam hadden we enige tijd geleden, een man, die uit het niets mensen neerstak. Natuurlijk is iedere moord er een teveel en een diepe tragedie voor alle betrokkenen. Het zou politici meer sieren om de boel niet extra op te ruien. Of het moet dienen om eigen falen te verbergen, want dat lukt aardig op deze manier.
Ik heb zeer veel waardering voor het feit dat de burgemeester vorige week haar ambtsgenoot van Istanbul steunde. De wereld is groter dan Utrecht. Dat ze daardoor twee dagen niet in Utrecht was overleven we wel.