Viervoeter Joy is beroemdste plandelaar van het land

Plandelman beweert graag dat íedereen kan plandelen. Of je nu twee benen hebt, of vier… 

De IJsselsteinse Joy is acht jaar en ruimt al haar halve leven zwerfvuil op. Ze heeft het in het bijzonder voorzien op plastic flesjes en op blikjes. Met meer dan 70.000 volgers op Insta is ze bovendien een rasechte influencer. Maar moeten we nu ‘rasecht’ zeggen of eh… rashond? Want Joy is dus een viervoeter. Eentje die meer kan dan alleen zitten en pootjes geven. 

“Labradors zijn van nature jachthonden”, vertelt Joy’s baasje Alex van Eck. “Het instinct zit er dus in. Het kostte maar een weekje trainen om Joy plastic flesjes en blikjes van de  straat en uit de natuur te laten plukken.” Daarbij pikt ze alleen de gave blikjes eruit, want kapotgemaaide of verroeste blikjes zijn niet fijn als je ze met de mond moet oppakken. Het geplandelde materiaal gaat in haar rugzakje. Een klein model, maar Joy is uiteraard geen pakezel én er staan hier aan de oevers van de Lek genoeg vuilnisbakken. Tussentijdse afstortmogelijkheden in overvloed dus. 

Zo’n plandelhond trekt natuurlijk de aandacht, op een leuke manier. Dat is ook precies de bedoeling van baasje Alex, die een stichting rond zijn trouwe viervoeter bouwde: enjoycleaningup. Joy schopte het tot dier van het jaar in een Kidsweek-verkiezing, mocht minister-president Mark Rutte de poot geven en vertoont regelmatig haar kunstjes op scholen, festivals en evenementen. En ook vandaag in de Middelwaard moet het dynamische duo regelmatig pauzeren om vragen van voorbijgangers te beantwoorden. De hond blijkt een echte ijsbreker, of dat nu andere hondenbezitters of hangjongeren zijn. Joy maakt geen onderscheid. 

Waarom dit prachtige stukje pal aan de A2 nu Joy’s vaste plasticjachtgebied is? “Omdat rondom ons huis in IJsselstein in de wijde omtrek niks meer te vinden is! Dat krijg je ervan als je de hond vier keer per dag uitlaat. Bovendien gaan buren spontaan ook mee opruimen.” Hoe schoon is het precies bij de Van Ecks? Zó schoon, dat het de gemeente niet ontging. “Die beloonde ons met een park. Nou ja, een eigen naambordje in het park. Wat wel weer slim is, want zo’n plek laat je daarna zeker niet vervuilen”, lacht Alex. 

Na gedane arbeid is het goed… zwemmen. Joy grijpt haar kans en duikt het water van de rivier in. Dat kun je toch geen hondenleven noemen?