Dani van Bemmelen-Benítez (44) is een Spaanse Nederlander. Zijn vader komt uit Zoeterwoude, zijn moeder is Spaans. In 2022 opende hij Mimbre (twijg’) op de Twijnstraat. Wij schreven over hem, Met ‘Mimbre’ krijgt de Twijnstraat een Spaans tintje.

Deze a-typische winkelier, die liefde en kunst brengt en een opvallende verschijning in het winkelstraatje aan de rand van de binnenstad is, gaat sluiten. Op 31 december moet hij de winkel leeg opleveren. Tot die tijd verkoopt hij zijn voorraad wijnen, olijfolies, appelciders, chorizoworstjes, zijn Spaans gerookte hammen en meer. Dani’s bariton-stem en vioolspel zullen in 2026 niet meer door de straat klinken. Zijn ongekende tomatensalade -fijn gesneden tomaat, veel goede knoflook, Spaanse olijfolie en zeezout- mag de klant vanaf nu zelf maken.

De glimlach waarmee iedere klant zijn winkel verliet, moet die klant vanaf eind deze maand elders opdoen. Afgelopen zondag, tijdens de Twijnstraat-kerstmarkt, liep de verkoop trouwens prima. Zo’n tien vrijwilligers, vaak stadgenoten die als klant begonnen, stonden hem bij.

Dani groeide op in Granada, Andalusië. Wij stelden hem enkele vragen.

Is je winkel een succes geworden?

‘Ik heb de Spaanse cultuur in de Twijnstraat gebracht. Zakelijk succes heb ik niet geboekt. Op de meeste dagen had ik een te lage omzet. Die dagen had ik wel mooie mensen ontmoet.’

Waar ben je goed in?

‘In hoe ik Iberico- en Serrano-ham snijd.’

Waarom doe je zo lang over het afsnijden van de ham?

‘Ik verkoop kunst. Ik ken niemand die ham snijdt zoals ik het doe. Ik maak een kunstwerkje, een tijdelijk kunstwerkje. Daar hoort het traag snijden en verpakken van de plakjes Spaanse ham bij. De kunst -de plakjes ham op een goudkleurig schaaltje- wordt nog mooier als ik er bij zing.’

Wat wilde je met deze zaak bereiken?

‘Ik wil verbinding met de klant aangaan. Daar ben ik mee bezig. Ik kocht een keer dertig rozen. Iedere klant kreeg die dag van mij een roos. Waarom ik dat deed? Ik was die dag verdrietig en zo werd mijn verdriet minder.’

Hoe bleef je positief onder financiële zorgen?

‘Ik heb geprobeerd het te redden. Dat is niet gelukt. Door te zingen, ook in de winkel, heb ik mezelf tot rust gebracht.’

Welk liedje hielp daar goed bij?

‘Sinmigo. Zonder mij. Een liedje over loslaten. Het is in mijn leven een groot thema. Nu met deze winkel ook. Ik stop. Al die verbindingen die ik met klanten had, gaan voorbij. Het houdt op als hier niet meer ben.’

Kun je iets zeggen over de tranen die ik zie?

‘Als ik op 31 december de winkeldeur dicht doe en de winkel achter mij laat, weet ik dat ik in de mooie stad Utrecht alleen zal zijn. Relaties met de meeste klanten gaan niet heel diep. Het elkaar gedag en vriendelijk zijn, is prachtig. Maar het is als droog gras. Dat kan verbranden. Als ik hier niet meer ben, zijn ook de verbindingen met de klanten weg.. Het houdt op.’

Je viool is bekend bij klanten. Net als je zang. Is er voor jou niet een weg in de muziek?

‘Ik ga werk zoeken en mijn schuld afbetalen. Ik blijf viool spelen en zingen. Ben aan het repeteren met een eigen lied, Navegando. Navigeren door de zeeën van het leven. Navegando por los mares de la vida. Mijn verhaal van het liedje: We kunnen elkaar redden in de golven.’

Na dit korte vraaggesprekje, afgelopen woensdag, meldden zich diverse mensen die Dani van Bemmelen voor de Utrechtse binnenstad willen behouden. Klant Corrie, inmiddels vrijwilligster in de winkel: ‘Hij is een kunstenaar die het moet hebben van de gunfactor.’ De sympathie die hij opwekt, zou de onzakelijke winkelier de komende tijd wel eens op de been kunnen houden. Dat zal na 31 december niet op de Twijnstraat zijn. In zijn pand, op nummer 61, komt een fietsenmaker. De kans op een doorstart lijkt reëel.

Dani zelf heeft het over een reddende engel, een ‘ángel salvador’.

Dit gaan we missen: een zingende Dani. Kijk hieronder.