Kom op, Dennis

Excuses, bewoners van de Eerste Daalsebuurt, voor mijn wat schampere, onaangename  lachje toen ik laatst jullie spandoek ‘Daalsepark’ zag. ‘Een groenstrook die je een park noemt, haha’.

Ik zat alleen in de auto, dus niemand die het hoorde, maar niettemin.

Jullie hebben gelijk. Het is zeker meer dan een groenstrook, eerder een plantsoen.

Het kan een parkje worden. Google Maps noemt het al Daalsepark.

Op weg naar naar de Daalsetunnel kom je er langs, als je naar het westen rijdt. De tunnel kwam er in 1966-1970 ten koste van hele straatjes. Niet alle ruimte bleek daarna nodig. Er was nog plek voor een lange strook groen met 35 bomen, in drie rijen, als soldaten in het gelid. Saaier kon het niet.

De buurtbewoners ontfermen zich er al een tijdje over. Die schapen, geweldig toch! Het enige groene plekje in de wijk wordt leuker en leuker.

Vanaf een gegeven moment noemden ze het een park. ‘Want door het te benoemen claim je het, maak je het bespreekbaar en bevechtbaar’.

Dat gevecht speelt al lang. Van de gemeente kan er namelijk wel een flink stuk af. Al jaren wordt dat voorbereid. En nu lijkt het dan bijna zover: ‘Bouw van woningen met groen’, staat boven het bericht dat het stadhuis verspreidt. ‘Met groen’, alsof er groen wordt toegevoegd in plaats van afgenomen. Taalmisbruik.

Beste bewoners, deze week dacht ik ineens weer aan jullie spandoek toen ik probeerde uit te zoeken hoeveel (of liever: hoe weinig) groen er straks op het Smakkelaarsveld overblijft als de aannemer vertrokken is. Ik vroeg me af of er met het Daalsepark ook iets speelt. Dat is dus zo.

Je moet wel een veertiger zijn om je nog iets te herinneren van het referendum over het Stationsgebied. We mochten in 2002 kiezen hoe we het wilden: groot en compact of laag en groen en ruim. We kozen massaal voor het laatste. Zo zou het dus worden, want het referendum was bindend. Maar in hun wijsheid beslisten de regenten toch anders.

Per inwoner is er in de grote steden steeds minder groen omdat de politiek een deel van de woningnood wil opvangen in de bestaande stad. ‘Verdichting’ heet dat. ‘Verdere verdichting’ zou de lading beter dekken. Geen enkele open ruimte is haar leven zeker.

In de oorspronkelijke, door Corio (nu Klépierre) en de Jaarbeurs op het laatste moment getorpedeerde plannen van Riek Bakker voor het Stationsgebied zou het Smakkelaarsveld in zijn geheel groen blijven. En hoe wordt het nu? Er komen daar na lange jaren van getreuzel twee gebouwen met in totaal 167 woningen en bovendien een kantoorbouw. Ze staan, zo schrijft de gemeente, ‘in een groen park waar je even kunt ontsnappen aan de hectiek van de stad’. Verderop lees je bovendien dat het een gezond park wordt. Dat is boffen.

In het oog van de orkaan, zo noemen de ontwikkelaars hun project. Daarmee suggereren ze dat er weliswaar rondom het Smakkelaarsveld een enorme hoeveelheid verkeerslawaai is van treinen, trams, bussen, etc, , maar binnenin rust. Vergeet het maar.

Op het Smakkelaarsveld is de bouw nu begonnen. Dat is onherroepelijk. Maar in het Daalsepark is nog geen paal geslagen voor het vierkante gebouw met 49 huurwoningen, dat in het breedste deel, bij de Amsterdamsestraatweg, zou moeten komen. Een ontwikkelaar of een corporatie meldde zich nog niet.

Duik je op het Smakkelaarsveld de Leidseveertunnel in dan kom je op het Westplein, dat gaat veranderen in Lombokplein. Drie keer raden wat er ook komen: twee woongebouwen, één op de Kop van Lombok en één op de Leidseweg, met in totaal 350 tot 400 woningen. Ze worden, staat op de gemeentesite, ‘veelal betaalbaar’. ?

Wethouder wonen Dennis de Vries ontblootte laatst in het AD/UN zijn bovenlijf om de lezers trots al zijn tattoos te laten zien. Heel indrukwekkend. Misschien wil hij zich nog een keer half uitkleden, maar dan om op de tv zijn spierballen te tonen en daarbij keihard te roepen: ‘Stop de verdichting, spaar het groen’.

Kijk ook op Daalsepark.nl