Booktalk

Een avondje Louis Theroux: ‘Hopelijk herinneren mensen me als seksueel aantrekkelijk’ 

Zo lekker normáál, die Louis Theroux. Op tv dan. Janine Abbring interviewde de Britse documentairemaker in een volle Janskerk over televisiemaken en menselijk zijn. Deze ‘Book Talk’ van de ILFU draaide om de verschijning van zijn boek Geen taboe voor Theroux. 

Foto: Anna van Kooij

Een paar jaar geleden zag Louis Theroux op Twitter dat iemand een tatoeage van zijn hoofd had laten zetten, op zijn been. Andere fans volgden dit voorbeeld. Absurd vond Theroux het wel, maar hij kon ermee leven. ‘Het is tenslotte een tattoo van een constructie van mij, niet echt van mij.’ 

De Britse documentairemaker van de BBC – door dichteres Ester Naomi Perquin zojuist geïntroduceerd als een ‘grootgegroeide nerd met een ironische mondhoek’ – staat bekend als een normale, onbevooroordeelde en haast naïeve jongen. Hij ziet het als een compliment dat mensen hem om die reden op een voetstuk zetten (of op een been) maar wat je ziet, legt hij aan interviewster Janine Abbring uit, is het fictieve personage Louis Theroux. In het dagelijks leven heeft hij wel degelijk meningen en vooroordelen, problemen en gekke angsten. Ook snapt hij maar weinig van het leven. Wanneer hij voor zijn programma nazi’s of racisten interviewt, verdwijnt die persoonlijke verwarring. ‘Tussen mensen die zó in de war zijn, vind ik het bij mezelf eigenlijk wel meevallen.’  

Janine Abbring interviewde Theroux. (foto Anna van Kooij)

De presentatrice van Zomergasten ondervraagt hem in een volle Janskerk naar aanleiding van zijn net verschenen boek Geen taboe voor Theroux.(€24,99, AmboAnthos). In zijn loopbaan heeft de 49-jarige veel meegemaakt en nagedacht, over anderen maar vooral zichzelf. ‘Het is een persoonlijk verhaal geworden over hoe persoonlijk falen en mijn tekortkomingen juist van grote waarde zijn voor mijn werk.’ 

Uitverkocht in acht minuten  

Af en toe laat Abbring een fragment zien uit een van zijn documentaires, bijvoorbeeld over dementie, en de Ku Klux Klan. Zij verwacht dat iedereen in de Janskerk Theroux al kende voor ze hier kwamen: ‘Of is er iemand die nooit iets van hem gezien heeft?’ Er gaan geen handen omhoog. 

De kaarten voor het ILFU-evenement waren al na acht minuten uitverkocht. Die voor John Irving vorig jaar gingen óók rap, maar dit had het Literatuurhuis nog niet eerder meegemaakt. Akkie Groen van het Literatuurhuis: ‘We hadden wel verwacht dat het snel zou gaan, maar dit is extreem.’  Eén van de gelukkigen is Carola uit Hellevoetsluis. Zij had speciaal haar wekker gezet en haar laptop klaargezet zodat ze precies om 10.00 uur drie kaarten kon bestellen. Toen dat lukte, was ze ‘superblij’. ‘Ik heb meteen de meiden geappt.’ 25 euro en een reis naar Utrecht voor de ‘hopeloze vogelverschrikker’, zoals hij zichzelf noemt, is het zeker waard. ‘Da’s niks, joh!’ De verwachtingen zijn hoog. 

Foto: Anna van Kooij

Menselijkheid 

Abbring stelt Theroux scherpe vragen, die hij zichzelf natuurlijk ook al eens heeft gesteld, zoals wanneer iemand te ‘getikt’ is om voor de camera te interviewen – waar de grens ligt tussen een grappig programma en een programma waarin je mensen voor schut zet. Dat laatste is nooit de bedoeling, zegt Theroux. Hij wil laten zien dat er groepen zijn met extreme denkbeelden. En wie de individuen zijn die daar deel van uitmaken. ‘We willen dat ze zich voor de camera gedragen zoals ze zich altijd gedragen.’ Zou hij een Nederlandse pro-Zwarte Piet-activist interviewen? ‘Ja,’ zegt hij. ‘Mits die een duidelijk verhaal heeft en samenhangend kan vertellen. Iemands denkbeeld kan voor mijn programma nooit te getikt zijn.’ 

In gesprekken zoekt hij naar momenten van tederheid. Naar iets ‘normaals’ aan iemand, iets menselijks. ‘Iedereen heeft een kant waarmee je contact kunt maken.’ Zelfs de Amerikaanse die een hakenkruis op de keukenvloer tapete waar haar dochtertjes omheen konden dansen. Vaak doet een grapje wonderen. Theroux’ docu’s zijn in de loop der tijd serieuzer geworden, maar: ‘Zelfs in een aflevering over anorexia blijft ruimte voor humor. In een donkere tijd kan een grap voor iemand voelen als een frisse bries.’ 

Seksueel aantrekkelijk 

Abbring eindigt het interview met de vraag welke muziek op zijn begrafenis moet klinken. Daar heeft hij meteen antwoord op: ‘Er is een nummer dat heet: Didn’t mean to turn you on’ – het was niet mijn bedoeling je op te winden – en het lijkt me nou mooi om iemand te zijn geweest die zo seksueel aantrekkelijk was, dat ie zich ervoor moet verontschuldigen.’  Ester Naomi Perquin, dichteres en groot fan van Theroux, opende de avond anderhalf uur eerder met een introductie waarin ze de vergelijking trok tussen hem en Wally uit ‘Waar is Wally’: ‘Beiden zijn buitenstaanders, maar ook binnenstaanders’. Al staat Wally niet bekend om zijn seksuele aantrekkingskracht, toch vond Louis het fijn om te horen. De hele avond was voor hem als een goede therapiesessie, verzucht hij aan het eind; Abbring had hem een paar vriendelijke opmerkingen toegespeeld, als: ‘Waarom ben je zo hard voor jezelf?’ en: ‘Misschien zit het probleem alleen in je eigen hoofd.’ 

Foto: Anna van Kooij

Starstruck 

Na afloop gaat de hopeloze vogelverschrikker signeren. ‘Er is geen tijd voor een selfie’, staat er op de beeldschermen. Camille Schaepman uit Utrecht sluit niet aan in de lange rij, ze is al tevreden. ‘Het was leuk hem te zien als de mens Louis Theroux, in het middelpunt, in plaats van het personage, als Wally, ergens onopvallend tussenin.’ 

Carola uit Hellevoetsluis komt aangelopen met een gesigneerd exemplaar van Geen taboe voor Theroux. Glunderend. Haar verwachtingen zijn waargemaakt. ‘Hij heeft helemaal geen sterrallures, ik kreeg twéé keer een hand: voor en na het signeren. Ik ben heus niet starstruck, ik ben gewoon blij.’ Haar vriendin Saskia Kramer had geen idee wie Louis Theroux was voordat Carola appte of ze meeging. ‘Toen Janine Abbring ernaar vroeg had ik dus eigenlijk mijn hand moeten opsteken.’ Haar oordeel: ‘Het is een inspirerende meneer. Zo… normaal.’ Seksueel aantrekkelijk, ook? Ze denkt even na. ‘Onaantrekkelijk in elk geval niet.’ Carola: ‘Zeker niet. Maar ik zou er mijn huwelijk niet voor op het spel zetten.’ Ja vast, Carola. 

 

 

 

 

Auteur Fenna Riethof
Auteur

Fenna Riethof

Fenna Riethof (1992) is journalist, boekverkoper en schrijver van fictie. Ze zat in de finale van WriteNow! 2017, stond als ‘talent anno morgen’ in de Sampler van Das Mag en heeft een intentiecontract voor een debuutroman bij Lebowski Publishers. Voor De Nieuwe Utrechtse Krant schrijft ze over het leven als jonge schrijver in Utrecht, City of Literature. 

Laat uw reactie achter

Reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *