Busblog: “Opzij, opzij, opzij… We moeten vliegen, bakken, smeren, toch verbranden en weer doorgaan”

Elke week de belevenissen van een frontchauffeur.

Wat een tijdperk hè? Gaat het virus even sluimeren, schijnbaar, gaat de volgende kwestie al weer viraal. We raken meer en meer verdeeld. Wel 1,5 meter of niet? De BLM-beweging en willen we straks het vaccin of niet? Of wordt het verplicht, met een gratis app als dank?  

Die 1,5 meter wordt steeds lastiger. Opzij, opzij, opzij… We moeten vliegen, bakken, smeren, toch verbranden en weer doorgaan. In het theater kan… ehm… mag dat niet. Daarom mijn oproep aan de KLM, die aardig wat steun krijgt van onze belastingcentjes, om via booking.com, vliegend theater te faciliteren met volle cabines en zo een beetje solidariteit te tonen naar de cultuursector. Wel met een mondkapje op natuurlijk.

Een verbod of Zwarte Piet? Ik snap dat sentiment maar ik zie dat in grote steden, de Roetveegpiet het straatbeeld al enige jaren aan het veranderen is, tot mijn genoegen overigens. Zelf vind ik Zwarte Piet an sich (zonder karikaturale kenmerken) niet racistisch maar ik begrijp wel dat er mensen zijn die het als racistisch ervaren. Mijn zoon geniet in ieder geval van Roetveegpiet en als mijn zoon blij is, ben ik blij. Tradities veranderen nu eenmaal, al is dat proces traag.

En dan hèt vaccin. Wie heeft het wondermiddel eerst en wordt het dan iets commercieels of iets sociaals voor iedereen? En wil ik het wel? Ik ben nogal huiverig voor iets wat zo koortsachtig snel gebrouwen moet worden, maar ook voor opiniepeilers die een stoomcursus virologie hebben gedaan en het als feit presenteren dat er géén tweede golf komt. Je neemt het allemaal mee in je werk als bestuurder met veel denkuren op rustige ritten.  

Na een lang weekend mocht ik op donderdag acte de présence geven. Een dag pendelen op de 73 tussen Zeist en Maarssen en hierbij een compliment naar de passagiers: prettig dat zovelen zich aan de mondkapjesplicht houden. Enkelingen zetten em pas in de bus op en enkelen daarvan op verzoek mijnerzijds, maar over het algemeen: Chapeau! 

Het viel me op dat vooral puberdames er moeite mee hebben, met chique, papieren tasjes

Het was ook fijn dat het niet zo druk werd. Slecht voor de inkomsten maar ik voelde me wel veilig voor het lint waardoor ik zelf geen mondkapje hoefde te overwegen. Het viel me op dat vooral puberdames er moeite mee hebben, met chique, papieren tasjes. Sommige daarvan lopen bij instappen zo snel mogelijk naar achteren, gezicht wegdraaiend van de chauffeur en zo snel mogelijk achter de accordeon, uit het zicht. Ik laat het maar aan de overige passagiers, mochten ze er moeite mee hebben. Het is mij ter ore gekomen dat dit ook zo is en dat lieden die zonder mondkapje plaats nemen, zelfs de bus ‘uit worden gemanoeuvreerd’. Mooi! In elke bus gaarne? Niemand vindt het prettig en zelf zou ik als passagier ook een beetje pissig worden als iemand in mijn buurt er één weigert te dragen. 

Tussen de regels lees ik in recente,  interne mededelingen van U-OV, dat er een vorm van paniek is bij U-OV. De ene dag is het overheid foei en dag erop is het fijn dat de overheid braaf is. En in de laatste interne wordt er al een reorganisatie gesuggereerd in 2021. Niet bepaald geruststellend. Ongetwijfeld goed bedoeld maar mijn ziel wordt er niet mee gewonnen. Mijn agnostische ziel bidt op eigen wijze voor een toekomst dat ik hetzelfde werk kan blijven doen maar dan als ambtenaar, onder blauwe hemels met schapenwolkjes en een stuk minder rechte, witte strepen. Niet asociaal neoliberaal maar sociaal of waarlijk liberaal.

‘s Middags was er een Brabantliner waarschijnlijk iets te hard door de bocht gegaan op de kop van C1 op Utrecht CS… de Remia-bocht onder chauffeurs. Als het wegdek daar nat is, is het een gevaarlijke bocht en dat bleek. Een wonder dat de chauffeur slechts licht gewond raakte en dat zijn bus leeg was.

Het werd wel chaos want vijf haltes konden niet worden aangedaan. Ik kon daardoor niet op C9 komen en besloot na te keren op de buffer, op C10 te halteren. Het was er niet druk maar toch kwam er een man naar me toe met een mondkapje onder zijn neus… dichtbij. Te dichtbij.

 ‘Kunt u wat afstand nemen?’

‘Nee, want dan hoor je me niet.’

‘Meneer, ik versta mensen achter in de bus die in hun telefoon tetteren, met kapje…’

Daarna begon hij z’n beklag te doen dat niemand wist waar hij aan toe was… terwijl het perron vol was met gele hesjes. Ik bood namens Qbuzz excuses aan voor het ongemak. Niet gemeend maar het hielp. Hij ging rustig zitten en ik kon weer verder.

 ’s Avonds laat zag ik het bericht voorbij komen dat episode 6, The Germans, van Fawlty Towers door de BBC van de streaming service, UKTV, was verwijderd. WAT?!  En inderdaad… computer says no. Gone with the Wind. Wat doorgeslagen progessivo’s meenden dat het niet meer kon in het licht van BLM. Goed bedoeld maar een compleet verkeerd signaal, om maar niemand tegen de borst te stuiten. Ik begrijp er geen yota meer van. Gaan we massaal wissen? Dat het beeld van een slavenhandelaar de plomp in ging, begrijp ik wel, maar satire waar een demente oorlogsveteraan belachelijk wordt gemaakt waardoor het juist aan de kaak wordt gesteld… Schiet mij maar lek. 

Vrijdag werd lekker afwisselend. Beginnen met elektrisch, de 73 als tussendoortje en eindigen met wederom een elektrieke. Jammer was wel dat er verkeerde software was geladen waardoor de boordcomputer niet naar behoren functioneerde… Maar de airco wel! Het tussendoortje was bloody hot. Ik nam een bus over nadat deze al enkele uren in de hitte had gereden. Alsof je in een sauna stapt met je jas aan. Dan maar het dakluik en het zijraam open en via de pols koel bloed ontwikkelen. Een oud trucje maar het werkt nog steeds. 

Ook zaterdag was het behoorlijk zomers en dat was te merken in de Twijnstraat. Alsof ons vertrouwde virus niet meer bestaat. Maar toch nog goed nieuws. Onder druk van Fawlty Towers Matters, wordt de gewraakte aflevering terug geplaatst maar dan met een waarschuwing. Slecht nieuws was dat er in de VS, wederom een zwarte burger was gedood door een witte agent, door twee kogels in zijn rug te pompen. Dat ‘land’ is ziek met een geesteszieke, racistische president die weigerde een staatsieportret van Obama, ceremonieel te onthullen in het Witte Huis en niets doet om de gemoederen te sussen… integendeel. Arm volk.

Mooi dat het eerste vaatje naar de zorg ging maar je moet het maar lusten

 ’s Avonds m’n eerste Hollandsche Nieuwe op. Heerlijk. Net zo lekker als een week geleden, alleen duurder… Mooi dat het eerste vaatje naar de zorg ging maar je moet het maar lusten. Ik denk dat ze liever meer personeel en salaris wensen. Wij bij het U-OV kregen een reep chocolade per post. En hoewel ik deze half gesmolten aantrof in m’n brievenbus, met een bedankbriefje erbij… bedankt! Ik waardeer de geste. 

Des zondags werd ik nog op een mooi dagje getrakteerd. De hele dag lijn 34. Normaalgesproken behoorlijk saai maar ik mocht de hele dag elektrisch rijden. Mooie dag om die nieuwe rijstijl te oefenen. Op acht ritten via de Uithof kreeg ik hooguit 10 passagiers. Erg rustig dus en alle tijd om het ‘stroompedaal los’ te leren beheersen. Best nog wel een dingetje. Zeker als je bij Amersfoort komt en op de Daam Fockemalaan, licht hellend naar beneden rijdt. In een normale bus, laat je dan je gas los maar bij de Ebusco gaat ie dan meteen in de ‘rem’. De eerste keer stapte er op de één na laatste halte iemand in. Stoned als een garnaal, koptelefoon op en geen mondmasker. PIEBELIEP… maar de gast liep rustig naar achteren. Ik vroeg em nog naar z’n mondkapje maar geen sjoege. Hij was de enige richting eindpunt dus ik liet het maar zo. Het werd geen fijn ritje voor hem want bergje af, schokt het behoorlijk als je het stroompedaal maar effe loslaat…  maar ik kom er wel. 

Good night & good luck!

Michael Hermanus Schuurmans (Utrechter, buschauffeur, kunstenaar)