Broese Top 10 (+ boekverkoper Rozemond Natter tipt ‘Dood en Levend’)

Top 10 fictie: 

1. Het ultieme geheim / Dan Brown
2. Onthoud dit altijd / Charlie  Mackesy
3. Er stromen rivieren in de lucht / Elif Shafak
4. Al het blauw van de hemel / Mélissa Da Costa
5. De verwarde cavia – terug op kantoor / Paulien Cornelisse
6. De jaknikker / Peter Buwalda
7. Langzaam, maar zeker / Toon Tellegen en Thé Tjong-Khing
8. Het vlees / David Szalay
9. Waar de sneeuw de zon raakt / Mélissa Da Costa
10. De eenzaamheid van Sonia en Sunny / Kiran Desai

Top 10 non-fictie: 

1. In het kort / Paulien Cornelisse
2. Wat is goed leven? Socrates en zinvol leven / Barbara Stok
3. Veggilaine / Ghislaine Voogd
4. Super simple, very tasty – Twisted Chef / Sepp van Dijk
5. De zwevende wereld / Annejet van der Zijl
6. Pien’s dinner club / Pien Wekking
7. Boustany / Sami Tamimi
8. Dit is fascisme / Rosan Smits
9. 101 dingen die je weten moet over FC Utrecht / Tom van Hulsen
10. Fastvoer / Tobias Camman

BROESE TIP

Dood en Levend/Zadie Smith

Eind oktober is de nieuwe essaybundel van Zadie Smith, Dood en Levend, verschenen. In  Nederland gebeurde dit zonder dat er al te veel aandacht aan werd geschonken. Dit vind ik nadat  ik het boek zelf in een ruk uit heb gelezen erg betreurenswaardig.  

De onderwerpen van de essays zijn ontzettend divers: van het gedachtengoed van  klimaatontkenners stuurt Smith je door naar de kunst van Kara Walker, om je dan vervolgens te  vertellen over de keer dat Joan Didion haar een sigaret gaf. Smith schakelt moeiteloos tussen  deze veelvoud aan onderwerpen, citaten en ontmoetingen met andere beroemdheden uit de  boekenwereld. Ze lijkt haar lezers hiermee op te dragen om op te blijven letten, in een tijd waarin  het voor haar haast lijkt dat niemand nog de aandachtsboog heeft om moeilijke of dikke boeken  te lezen.  

De ‘dood’ uit de titel van de bundel wijst vooral op een verandering binnen onze maatschappij die Smith observeert: kunst en literatuur worden nu volgens haar slechts geconsumeerd, zonder veel  na te denken. Ook het tijdperk van de Grote Schrijver is volgens haar voorbij; dit is te lezen in  verschillende essays over dode literaire grootheden, zoals Toni Morrison en Martin Amis. Smith  trekt hierdoor haar eigen plek in dit vakgebied op een interessante manier in twijfel.  

Smiths voornaamste rol in haar bundel is de lezer enthousiasmeren, om net als zij zelf gulzig te  zijn naar verhalen, kunstwerken en boeken. Ze schrijft krachtig, soms haast dwangmatig, maar  blijft toch empathisch tegenover de onderwerpen van haar essays. Dood en Levend bestaat uit  een stuk of dertig aangrijpende essays, geschreven tussen 2026 en het begin van 2025. (Rozemond Natter)