Broese top 10 (+ boekverkoper Lisa van der Werf tipt “De Straat” )

De top 10 van 29 juli

1. De rat van Amsterdam / Pieter Waterdrinker
2. De meest mensen deugen / Rutger Bregman
3. Uit het leven van een hond / Sander Kollaard
4. Alfabet / Charlotte Dematons
5. Nieuwe historische atlas van de stad Utrecht / Hans Renes
6. De jongen, de mol, de vos en het paard / Charlie Mackesy
7. Fantoomgroei / Sander Heijne, Hendrik Noten
8. Bonuskind / Saskia Noort
9. Vergeten gebouwen in Utrecht 1850-1940 / Arjan den Boer
10. Suikerbastaard / Jaap Scholten

De Straat van Ann Petry is nog even relevant als bij publicatie in 1946

Ann Petry schreef “De straat” in 1946, maar vandaag de dag is deze schrijnende roman nog even relevant als bij publicatie, zeker gezien de recente initiatieven rondom Black Lives Matter. Destijds sloeg deze roman in als een bom – Petry was de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die meer dan een miljoen exemplaren van haar boek verkocht – maar ondertussen leek het in de vergetelheid te zijn geraakt. Nu er opnieuw aandacht voor is, is het goed dat er een Nederlandse vertaling van deze klassieker in de maak was, welke onlangs verscheen.

Het verhaal volgt Lutie Johnson, een zwarte alleenstaande moeder in het Harlem van de jaren 40, die uit alle macht betere kansen probeert te creëren voor haar achtjarige zoontje Bub door hard te werken en zuinig te leven. Wat de lezer nog het meeste treft is het Amerikaanse karakter van de roman. Niet slechts omdat George Floyd’s woorden ‘I can’t breathe’ recent wereldwijd pijnlijke gevoelens opriepen, maar omdat Lutie compleet het zicht op haar leven kwijtraakt door de schijn van de American Dream. Haar worstelingen om een glimp op te vangen van deze droom zijn hartverscheurend en resulteren in een vurig plot.

De roman begint met Lutie’s zoektocht naar een appartement na haar recent stukgelopen huwelijk. Als de ongure huismeester Jones haar een plek aanbiedt besluit ze ondanks haar gemengde gevoelens de kans te grijpen. Naast de kleur van haar huid zit het uiterlijk van de beeldschone Lutie ook niet mee, aangezien dit leidt tot begerige blikken, insinuerende opmerkingen en onterechte vooroordelen.  Zoals auteur Tayari Jones in het voorwoord benoemd zijn sommige personages ‘zo glibberig dat je desinfecterende handgel nodig hebt tijdens het lezen’ (p.8). Wanneer huismeester Jones Lutie’s appartement binnensluipt voelt de roman zelfs bijna aan als een thriller. Maar waar onder andere de kracht in deze roman zit, is dat Petry het niet houdt tot één perspectief; ook een engerd als meneer Jones krijgt een gezicht en wekt zelfs een beetje medelijden op bij de lezer.

Petry beschrijft hoe de straat haar en haar zoontje blijft achtervolgen zoals James Baldwin aankaart in “Als Beale Street kon praten” of Ta-Nehisi Coates in “Tussen de wereld en mij”. Toch gaat deze roman ook over hoop, over een vrouw vol levenskracht om de vicieuze cirkel te doorbreken. Een absolute must-read voor lezers van Chimamando Ngozi Adichie, Colson Whitehead en Toni Morrison. Lees deze vergeten klassieker. Laat je door Lutie meenemen door de straten van Harlem en ervaar hoe de straat niet alleen haar verandert, maar die van elk persoon die dit boek openslaat. Mij in elk geval wel. (Lisa van der Werf)