Fictie Top 10
- Ik kom hier nog op terug / Rob van Essen
- De Camino / Anya Niewierra
- Al het blauw van de hemel / Melissa da Costa
- Bechamel Mucho / Dimitri Verhulst
- Je bent hier / David Nicholls
- De Nomade / Anya Niewierra
- De stad en zijn onvaste muren / Haruki Murakami
- Zevenpoot / Arnon Grunberg – Thé Tjong-Khing
- Je bent prachtig / Ann Napolitano
- Kairos / Jenny Erpenbeck
Non-fictie Top 10
- Armoede uitgelegd aan mensen met geld / Tim ’s Jonger
- Op gevoel – Een wielerleven / Tom Dumolin & Nando Boers
- Goede moed / Tim Hofman
- De wereld: Het boek / De speld – De grote Podcastlas
- Vos in de VS / Michiel Vos
- De havermelkelite / Jonas Kooyman
- Het groene kookboek / Rukmini Iyer
- Morele Ambitie / Rutger Bregman
- De mens is een plofkip / Teun van de Keuken
- Dit wil je echt niet weten / Huib Modderkolk
Engelstalige Top 10
- All Fours / Miranda July
- Just fort he summer / Abby Jimenez
- Caledonian Road / Andrew O’Hagan
- Collide / Bal Khabra
- The housemaid / Freida McFadden
- Fourth Wing / Rebecca Yarros
- Blue Sisters / Coco Mellors
- Everything I know about love / Dolly Alderton
- Twisted Love / Ana Huang
- If he had been with me / Laura Nowlin
BROESE TIP
Frank Westerman: Zeven dieren bijten terug
Het werk van Frank Westerman laat zich moeilijk in een genre onderbrengen. Is het journalistiek, literatuur, geschiedenis, reisliteratuur of wetenschap? De uitgever houdt het op literaire non-fictie, een rubricering waar weinig tegen in is te brengen. Zelf pleitte Westerman er ooit voor het onderscheid tussen fictie en non-fictie los te laten en te vervangen door frictie en non-frictie. Daarbij zou non-frictie staan voor boeken die weinig anders bieden dan herkenning en verstrooiing en frictie voor boeken die prikkelen en je aan het denken zetten. Westerman rekent zijn eigen werk tot die laatste categorie en dat lijkt me terecht. Frictie dus, of beter: literaire frictie.
In het kielzog van Willem Barentsz reist Frank Westerman naar het langzaam wegsmeltende poolgebied. Hij vertelt het verhaal van zeven pooldieren: de narwal, de lemming, de paling, de rotgans, de ijsbeer, het rendier en de koningskrab. Daarbij onderzoekt hij ook onze cultuurhistorische en economische relatie met deze dieren. Een erg gunstig beeld wordt er van ons mensen niet geschetst. Wij zien onszelf graag als kroon op de schepping, maar Westerman zet daar een ander beeld tegenover: de mens als plaag, als invasieve exoot die zijn ecosysteem langzaam aan het vernietigen is.
Het is knap hoe Frank Westerman op basis van literatuur, archiefonderzoek, reportages, interviews en persoonlijke herinneringen zo’n divers en toch samenhangend verhaal weet te smeden. Zeven dieren bijten terug is, zoals we van Westerman inmiddels gewend zijn, literaire frictie van hoog niveau. (Kris Burger)
Laat uw reactie achter
Reactie