Top 10 fictie:
- Oroppa / Safae el Khannoussi
- Er stromen rivieren in de lucht / Elif Shafak
- Intermezzo / Sally Rooney
- Luchtplaats / Herman Koch
- Als de wolven huilen / Kristin Hannah
- Al het blauw van de hemel / Mélissa Da Costa
- De verwarde cavia – terug op kantoor / Paulien Cornelisse
- Naar zachtheid en een warm omhelzen / Adriaan van Dis
- De gedichtenapotheek / Philip Huff
- Autobiografie van mijn lichaam / Lize Spit

Top 10 non-fictie:
- Komt een land bij de dokter / Michelle van Tongerloo
- Comfort / Yotam Ottolenghi
- De domheid regeert / Sander Schimmelpenninck
- De dochter : herinneringen aan anders zijn / Harriët Duurvoort
- Co-intelligentie – slimmer werken met AI / Ethan Mollick – Alexander Klöpping
- Intentioneel leven / Ernst-Jan Pfauth
- Armoede uitgelegd aan mensen met geld / Tim ’S Jongers
- Longeneeslijk / Eva Hermans-Kroot
- Hoop / Philipp Blom
- Nexus / Yuval Noah Harari

BROESE TIP
Frank Bokern: De eerste hippies; bloemenkinderen van het fin de siècle
U kunt Frank Bokern kennen van zijn boek Crapuul; kroniek van een krottenwijk, of van het eerder verschenen Hoeden en petten en damescorsetten; opkomst en ondergang van een middenstandsfamilie. Ik moet bekennen dat ik ze, ondanks lovende recensies, allebei niet heb gelezen, maar het onlangs verschenen De eerste hippies; bloemenkinderen van het fin de siècle kan ik van harte aanbevelen.
Zoals uit de titel al blijkt waren er in Europa al hippies aan het begin van de vorige eeuw. Ze liepen op sandalen, reisden naar India, verdiepten zich in oosterse filosofie, aten vegetarisch, predikten de vrije liefde, gebruikten hallucinerende middelen, woonden in communes en verzetten zich tegen de maatschappij. De eerste hippies waren, kortom, echte hippies.
In dat licht vallen de hippies uit mijn eigen jeugd toch een beetje tegen. Want wat hebben zij in de jaren 60 en 70 eigenlijk zelf nog ingebracht? Nee, dan de pioniers uit het fin de siècle, waar Frank Bokern in De eerste hippies zo beeldend over schrijft.
Lang voor Amsterdam het magies sentrum van de wereld werd, viel die eer te beurt aan het Zwitserse hippie-oord Monte Verità, fraai gelegen aan het meer van Locarno. Van heinde en verre kwamen idealisten, kunstenaars, intellectuelen en andere vreemde snuiters naar deze berg der waarheid, waar nieuwsgierige buurtgenoten tegen betaling naar naaktlopende hippies konden gluren.
Ook elders in Europa werden kolonies opgericht. Zo stichtte Frederik van Eeden in ‘t Gooi de landbouwkolonie Walden, al hield hij daarbij wel zijn kleren aan.
De futuristische dichter Gabriele d’Annunzio was meer een dandy dan een hippie. Hij had geen lange baard en droeg ook geen sandalen, maar een vrije geest was hij wel. En al had hij met flowerpoweridealen als vrede en liefde niet zo veel op, met het uitroepen van de vrijstaat Fiume bracht hij in 1919 wel de verbeelding aan de macht.
In de Franse kolonie Romainville, vlakbij Parijs, bleken de vredelievende hippie-idealen niet bestand tegen andere zwaarwegende principes. De anarchistische kolonisten achtten elk middel om de onderdrukkende klasse te bestrijden geoorloofd, inclusief autodiefstal, plundering en bankroof met geweld. Zij stonden wereldwijd bekend als de autobandieten; de eerste bankrovers ter wereld die gebruik maakten van automobielen.
Ondanks de hooggestemde idealen waarmee de meeste kolonies van start gingen, was ze doorgaans, het zal u niet verbazen, geen lang leven beschoren.
Monte Verità heeft het nog een paar decennia volgehouden. Maar zoals het zo vaak gaat: eerst komen de idealisten, daarna de kunstenaars en in hun kielzog de mecenassen, gevolgd door de nieuwe rijken. Tegenwoordig is er een luxe hotel gevestigd en een museum, waar het roemruchte hippieverleden van Monte Verità nog even voort kan leven.
Voor de lezers die met het boek in de hand door Europa wil trekken heeft Frank Bokern een lijst met websites toegevoegd van alle bedevaartsoorden. Ik heb me zeer vermaakt met de hippies van Bokern, maar die bedevaartsoorden laat ik even aan mij voorbijgaan. Wel heb ik me voorgenomen nu ook Bokerns andere boeken te gaan lezen. Het is een overzichtelijk oeuvre, dus dat komt wel goed. (Kris Burger)

Laat uw reactie achter
Reactie