Broese top 10 (+ boekverkoper Bertram Borkes tipt “Wilde stilte”)

De Broese top 10 van 1 juli 2020. De biografie van Wesley Sneijder komt binnen op nr. 8.

Top 10 van 1 juli 

1. Uit het leven van een hond / Sander Kollaard 2
2. Vergeten gebouwen in Utrecht 1850-1940 / Arjan den Boer 
3. Alfabet / Charlotte Dematons 
4. De meeste mensen deugen / Rutger Bregman 
5. Nieuwe Historische Atlas van de stad Utrecht 
6. Fantoomgroei / Sander Heijne, Hendrik Noten 
7. Licht in de tunnel / Marc de Hond 
8. Sneijder / Kees Jansma 
9. De jongen, de mol, de vos en het paard / Mackesy 
10. Mijn ontelbare identiteiten / Sinan Cankaya 

“De Wilde Stilte “  van Raynor Winn is bijzonder en innemend.

Het vervolg op : “Het Zoutpad” - Over oude wegen naar een nieuw begin.

Wandelen is van alle tijden.  Een goedkope, eenvoudige manier om van A naar B te geraken. Tegenwoordig zijn er meerdere overwegingen om het pad op te gaan. Bijvoorbeeld als een doeltreffend, ontspannen tijdverdrijf. 

Wandelgidsen zijn er in overvloed, de populariteit van bijvoorbeeld het Pieterpad spreekt hierbij boekdelen. Wandelen ter ontspanning, goede gesprekken, met of zonder een groeiende groep wandelcoaches in onze maatschappij. 

Twan Huys liet Wandellust verschijnen; een verslag van onderweg zijn en een teleurstelling verwerken.  In de filosofie zijn er talloze boeken, zoals recente publicaties: “Wanderlust -Een filosofische geschiedenis van wandelen” / Solnit,  of  “ Wandelen -een filosofische gids” / Gros, geven veel diepgang. Vele Denkers uit de wereldgeschiedenis (zoals Arthur Rimbaud, Friedrich Nietzsche, Mahatma Gandhi en Immanuel Kant) komen met  thema’s tijdens het wandelen: existentiële vragen over eeuwigheid, eenzaamheid, stilte, traagheid en vrijheid tot complete pelgrimstochten.  Pelgrimstochten om verlies te verwerken, spiritueel diepgang na te streven of als religieuze invulling? 

Maar in “Het Zoutpad” is de aanleiding simpel : wat als je binnen een paar dagen echt alles kwijt raakt?  Huis en nader bezit? En er niets anders op zit dan maar weg te wandelen van de ontstane problemen? Dit overkwam Raynor Winn en haar man Moth.  Meer dan 30 jaar samen, maar ten einde raad  besluiten ze het eeuwenoude South West Cost Path op te gaan.  Simpel concept: Het echtpaar moet weg van hun oude boerderij in Wales, tegenslag in beleggingen en ander ongemak, financieel aan de grond. Met allebei een eigen zware rugzak lopen ze  hun eigen ontdekkingstocht. Een bijzonder boek, een innemend verhaal. Ze ontmoeten mensen, vele ontberingen en de ernstige ziekte die Moth onder de leden heeft lijkt door het lopen juist te verbeteren.  Alsof wandelen in de natuur helend is en je jezelf opnieuw ontdekt als je los bent van alles. Het Zoutpad is inmiddels door vele duizenden lezers omarmt en doorgegeven.  Het is een reisverslag en spirituele reis ineen. Aanvankelijk had ik een ander soort reisverslag verwacht; een aantal stukken van het traject had ik immers ook jaren geleden gelopen. Het bleek geen simpel reisverslag  maar één grote reflectie op het leven, een louteringsreis, een levenspad. Dus geen beschrijving van pitoreske dorpjes met High Tea in Devon of Cornwell.  Aanvankelijk viel me dat tegen, maar al snel ik was gegrepen door hun doorzettingsvermogen, de troost en gedegen reflectie die ik in het boek vond. 

Een vervolg kon niet uitblijven zodat onlangs “De wilde Stilte” verscheen bij uitgeverij Balans. 

Daar waar het in “Het Zoutpad” grotendeels over het onderweg zijn ging, laat “De Wilde Stilte”  zich in een drietal hoofdthema’s vangen:  afscheid nemen van de moeder van Raynor,  de ontwikkeling als schrijver en ontvangst van “Het Zoutpad”  en tenslotte maakt Winn samen met haar man opnieuw een fikse wandeltocht. Ditmaal op IJsland.  Raynor is opnieuw op dreef.  Beschrijvingen van ontberingen, goede beschouwingen en levenslessen. Haar redeneringen zijn begrijpelijk en inzichtelijk, opnieuw.  Ze wijst je erop  dat ze niet de wijsheid in pacht heeft óf een pasklare uitkomst heeft; of zoals ze het formuleert : “Het is moeilijk een tweesprong in de weg van het leven te herkennen, en  moeilijker nog  weloverwogen te beslissen welke kant je  op zult gaan.” Persoonlijk vind ik van deze drie verslagen haar afscheidstocht van haar moeder de meest indrukwekkende, want relevant en bedachtzaam geschreven.  Daarna is haar beschrijving van haar stap in het literaire landschap zijn onderhoudend….maar het meeste moeite had ik met het slotstuk : De IJslandreis. Want het is me niet duidelijk wat hiervan nu de bedoeling is. Het is wat gewoontjes en steekt schril af bij “Het Zoutpad”. Alsof de uitgever het niet durfde om het vervolg niet zonder een nieuwe wandeling uit te geven….  

Dat is dan direct het lastige van dit boek. Waar is het te vinden in Broese?  Bij psychologie? want rouwverwerking… of bij letterkunde(schrijverschap)? Of toch bij Reiservaringen?    

Komt u vooral even zelf kijken…bij Broese dus!  Sowieso een wandeling waard!  (Bertram Borkes)