Bescheiden feestje voor jarig Snowstar Records:”Een van de grotere kleintjes”

In 2018 werd het 15-jarige bestaan van het Utrechtse platenlabel Snowstar Records nog groots gevierd, toen eigenaar Cedric Muyres de zalen van TivoliVredenbrug vulde met de artiesten van zijn label. Deze zomer is het label 17,5 jaar geworden, maar van een groots feest is er dit keer door corona geen sprake, helemaal nu het nachtleven opnieuw op slot zit.  

Cedric windt er geen doekjes om: “Dat was kut”, zegt hij. “Nu worden er wéér allerlei shows gecanceld”. Al met al was 2021 een mager jaar voor de muzikale sector. Maar dat betekent niet dat er niets gevierd wordt. Ter gelegenheid van het 17,5-jarig bestaan heeft hij met recensent Tim Donker een boek uitgebracht, ‘Omdat er post is’, een verzameling van Tim’s recensies van het door de artiesten van Snowstar uitgebrachte werk. En dat is veel. Het indielabel brengt muziek uit van negentien artiesten, waaronder namen als I am Oak, Jack Poels, Kim Janssen, Remy van Kesteren, broeder Dieleman en Donna Blue. Kijk hier voor meer info.

‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus doe ik het’ 

Snowstar Records ontstond in 2003 als resultaat van Cedric’s eigen muzikale verrichtingen. Hij had sinds zijn middelbare schooltijd een punkband waarmee hij zelf een cd wilde uitbrengen. “Dat had praktische redenen, maar was ook een beetje voor de lol – zelf uitzoeken hoe iets moet gebeuren heb ik altijd leuk gevonden”, vertelt hij. “Dat is ook een beetje mijn punkrock-attitude. Ik heb het nog nooit gedaan dus ik doe het. Daarna ging ik dat ook voor vrienden doen.” In de jaren dat hij afstudeerde, ontdekte hij dat het werk achter de schermen hem het beste ligt. “Dingen doen: acts boeken, het organiseren van een toer, dat geeft me dezelfde voldoening als zelf op het podium staan. Nadat ik in 2007-2008 afgestudeerde, ben ik er fulltime serieus mee aan de slag gegaan. Ik dacht: ‘Als ik het nu niet ga doen dan blijft het altijd een hobby’. En daar heb ik nooit spijt van gekregen.”  

Sindsdien is Snowstar uitgegroeid tot ‘een van de grotere kleintjes’, zoals Cedric het zelf noemt. “Dat vind ik ook leuk en past bij Snowstar. We hebben een groep artiesten die alle kanten op kan, die als een familie durft samen te werken, maar ook zichzelf durft te zijn.” 

 Punkrocker met luisterliedjes  

Dat ensemble runt hij samen met Sander Spriel, en af en toe een stagiair. Maar hoe komt het dat een punk-rocker onder andere zachtaardige muziek met Zeeuwse, Limburgse en zelfs Vlaamse dialecten vertegenwoordigt? Cedric lacht. “Ik ben niet specifiek ergens naar op zoek. Ik moet het heel goed vinden en erdoor geraakt worden op de een of andere manier.” Ook houdt hij het niet alleen bij indiemuziek. “En er zit er wel een verschil tussen de artiesten die ik vertegenwoordig bij Snowstar en de bands die ik manage, zoals Kensington.” Ook sluit hij niet uit dat hij weer terugkeert bij de punkrock. “Er zal bij Snowstar wel weer een herrieband bijkomen, een keer.”   

Toch is er wel een overkoepelende missie. “Ik ben naast mijn werk voor Snowstar en mijn werk als manager van bands ook mede-programmeur van het Leiden International Film Festival. Ik wil kunst laten horen en zien waarvan ik vind dat die gehoord en gezien moet worden. Als dat niet van zichzelf gebeurt, breng ik dat bij het publiek – of het nou een film is, jazzalbum uit Japan of een Snowstar-artiest. Dat boek van Tim brengt dat gevoel ook op een bepaalde manier samen.”  

Zorgen 

Door de pandemie is die missie wel moeilijker geworden, merkt hij. “Ik maak me zorgen. De muzieksector is een sector met weinig reserves. We moeten nu voor de derde keer op rij een groep shows doorschuiven. Dat is killing, vooral als je voor corona weinig hebt kunnen optreden.” Hij denkt daarbij aan Luka, een Rotterdamse zangeres bij Snowstar. “Ze heeft tijdens corona haar debuutalbum uitgebracht. Ze is steengoed, maar in een normaal jaar had ze daar veertig keer mee gespeeld op leuke kleine plekjes. Op die plekjes verkoop je dan tien cd’s en bouw je langzaam een schare fans op. Dat is nu weg. Als je muziek niet gespeeld wordt, kan je er weinig over vertellen.”  

Muziek uitbrengen in coronatijd  

Toch zijn er ook lichtpunten. Jack Poels, de gitarist van Rowwen Hèze, had een soloalbum met Limburgse ballads uitgebracht. Corona zette een streep door de meeste van de geplande optredens, die hij samen met Hèze zou geven. “Hij kwam toen thuis te zitten, maar in plaats van bij de pakken neer te zitten is hij gaan schrijven en heeft hij een tweede album uitgebracht”, zegt Cedric. “Hij is een persoonlijke inspiratie geweest voor mij.” Daardoor ging Cedric zelf aan de slag, en draait hij naast zijn bedrijf en zijn werk als film-programmeur inmiddels onder de naam ‘Yuki Hoshi’ (Japans voor Snowstar) onbekende Japanse muziek op vinyl bij het Utrechtse radioplatform Stranded FM. Geheel in lijn met zijn missie om het onbeminde naar het publiek te brengen.  

Had zijn label zonder Utrecht kunnen worden wat het nu is? “Ik ben hier komen wonen om de simpele reden dat het heel centraal ligt. Maar wat wel echt bijzonder is aan de Utrechtse muziekscene is dat je hier alle lagen hebt, en een goed opgezette infrastructuur voor beginnende artiesten. Je kunt repeteren in dB’s en dan de ACU of EKKO-kant op – totdat je in een topzaal zoals TivoliVredenburg staat. Dat dat allemaal samenkomt in het grote dorp dat Utrecht is, is heel bijzonder. Ik mis dat nu heel erg, nu alles stilligt.”