Broese Top 10 (+ boekverkoper Puck Gerkema tipt ‘Nog 27 dagen leven’)

Top 10 fictie: 

1. Hoe overleef ik alles wat anders gaat dan gedacht? / Francine Oomen
2. Wat we kunnen weten / Ian McEwan
3. Het ultieme geheim / Dan Brown
4. De zwevende wereld / Annejet van der Zijl
5. Waar de zon de sneeuw raakt / Mélissa Da Costa
6. Er stromen rivieren in de lucht / Elif Shafak
7. Het geschenk / Gaea Schoeters
8. Oroppa / Safae el Khannoussi
9. Al het blauw van de hemel / Mélissa Da Costa
10. Als de wolven huilen / Kristin Hannah

Top 10 non-fictie: 

1. Dingen die je hoop geven / Haemin Sunim
2. Word de ouder die je graag wilt zijn / Tischa Neve en Elsbeth Teeling
3. Veggilaine / Ghislaine Voogd
4. Liever moe dan lui / Erik Scherder
5. Boustany / Sami Tamimi
6. Reizen is onzin / Frank Heinen
7. The let them theory (Nederlandse editie) / Mel Robbins
8. Berghonger / Fleur Jongepier
9. Wisselwachter – Amerika – Europa 1933-1945 / Geert Mak
10. Wat iedereen aangaat / Mark Lievisse Adriaanse

BROESE TIP

Maren Stoffels: Nog 27 dagen Leven

Er is een Nationale Boekenweek in maart, een Kinderboekenweek in oktober en – dit weten weinig mensen – September is de maand van de Boekenweek van Jongeren. Boeken voor lezers van 14 t/m 18 jaar wordt in september extra in het zonnetje gezet, want er wordt geweldige Nederlandse literatuur geschreven voor tienerlezers. Ik ben bijvoorbeeld erg fan van schrijvers als Erna Sassen, Rima Orie, Edward van de Vendel en nog vele anderen. Maren Stoffels ken ik vooral van haar thrillers – een genre dat ik niet snel oppak – maar haar boek ‘Nog 27 dagen leven’ is een heel ander soort verhaal.

In ‘Nog 27 dagen leven’ volgen we de perspectieven van twee tienermeisjes: Ellen is net naar Amsterdam verhuisd en heeft een hekel aan de drukke stad, en Lissa kijkt vanuit haar bed uit op de straten van Amsterdam. Liggen in bed is het enige wat Lissa nog kan, want ze heeft longkanker en recent een heftige longbloeding gehad.  Genezing is niet meer mogelijk en de enige pijnloze manier van sterven, is euthanasie. Maar de dagen die Lissa nog leeft, weigert ze te vullen vol verdriet en depressieve gedachten. Ze heeft het plan om, door middel van een ruilspel, een klein muntje door te wisselen voor een rode Vespa 946 zodat haar broer zijn vriendin kan meenemen naar het schoolfeest.
Als Ellen langs Lissa’s raam loopt, vraagt Lissa haar om hulp bij dit ruilspel, en zo wordt Ellen gedwongen om de stad in te trekken en mensen aan te spreken. Dit vindt Ellen vreselijk, want een groot deel van haar uiterlijk wordt gevormd door een roodpaarse wijnvlek in haar gezicht en nek. Ze krijgt dagelijks opmerkingen en mensen op straat gapen haar aan, maar als Ellen hoort dat Lissa niet lang te leven heeft, is ze vastbesloten om Lissa te helpen met haar ruildoel. 

Maren Stoffels slaagt er helemaal in om de twee verschillende tienermeiden en de stad Amsterdam in al haar kleuren tot leven te brengen. De updates van Ellen’s ruilspel en haar vriendschap vormen de highlight van Lissa’s dag, en het is hartverwarmend hoe Ellen niet alleen vervelende maar ook veel aardige mensen leert kennen die haar willen helpen. Het naderende einde blijft echter aanwezig – Lissa belooft de lezer aan het begin van het verhaal dat ze écht dood gaat – en ik las regelmatig met een brok in mijn keel over Lissa’s laatste momenten met haar familie.  

“Mensen staan altijd stil bij de eerste keer. Kinderen worden de hemel in geprezen als ze iets voor het eerst doen. Voor de eerste keer praten, voor de eerste keer staan, voor de eerste keer lopen, voor de eerste keer fietsen…
Maar volgens mij is iets voor de laatste keer doen net zo moeilijk.” 

Met deze emotionele en indrukwekkende roman staat Maren Stoffels op de Shortlist van de Beste Boeken voor Jongeren 2025 (in de categorie ‘Oorspronkelijk Nederlandstalig’). Ik denk dat iedere lezer die aan het einde het nawoord met tranen in zijn/haar/hun ogen leest, zal zeggen dat Stoffels de prijs met dit boek zeker verdient. (Puck Gerkema)