Op 21 juli overleed Buch Agterberg. Hij was kapper en een verbindende bewoner op de Lauwerecht. Zo onderhield Buch samen met zijn vrouw jarenlang de Jan van Lingtuin in de buurt. Pieter de Wit, klant in de kapsalon, haalt herinneringen op aan deze iconische Utrechter.
Het juiste jaar weet ik niet meer maar tot rond de eeuwwisseling was ik vaste klant bij de kapper Gerrit aan de Wagendwarsstraat, een zijstraat van de Burgemeester Reigerstraat. Als er onverwacht een trein passeerde liep je het risico dat je meteen een hap kreeg van de tondeuse, zodat je aardig verknipt de kapperszaak verliet. Gerrit hield op met knippen waardoor ik na ruim twintig jaar genoodzaakt werd op zoek te gaan naar een andere kapper. Dat is een klus en neem van mij maar aan dat het in de praktijk niet meevalt omdat ik alleen al in een jaar tijd naar zes verschillende kappers ben geweest.
Mijn eerste knipavontuur op de Lauwerecht was er een van direct blijvende aard
Een vriend attendeerde mij op een ouderwetse kapper die was gevestigd aan de Lauwerecht. Nooit geschoten is altijd mis, dus ik op weg naar de Lauwerecht. Via de Bemuurde Weerd, de Adelaarstraat over en dan langs de oude RK Kerk over het brugje de Lauwerecht op en direct aan je linkerhand een ouderwetse kapsalon met daarin drie kappersstoelen en een leestafel met wat stoelen er omheen. Als je moest wachten dan kon je je tijd besteden aan het lezen van een dagelijkse krant en daarnaast had je de keus uit talloze tijdschriften, jeugdbladen, kortom, voor elk wat wils. Mijn eerste knipbeurt beviel me goed, niet alleen wat knippen betreft maar ook de gemoedelijke sfeer en het praatje dat je tijdens je knipbeurt kon voeren. Mijn eerste knipavontuur op de Lauwerecht was er een van direct blijvende aard.
Zolang ik er gekomen ben hebben de kapper en ik elkaar altijd gevousvoyeerd, iets waar ik al na korte tijd achter kwam omdat hij, ik noem hem nu Buch, voor mijn gevoel dat zelf plezierig vond. Met de buurtbewoners die al veertig jaar bij hem kwamen, lag dat begrijpelijk even anders. Elke keer als ik naar Buch ging, wisselde ik van aanlooproute en in plaats van Oude Gracht en Bemuurde Weerd liep ik ook via de Gruttersdijk, de Keizersgracht en het sluisje bij het Zwarte Water naar de Lauwerecht. Het gebeurde met regelmaat dat er in de kapsalon soms vijf of meer wachtenden voor mij waren. Ik zocht dan een plekje aan de leestafel en wachtte geduldig mijn beurt af. Buch werd tijdens zijn werk doorlopend verzorgd door zijn vrouw die hem op tijd voorzag van zijn kopje koffie. Dit werd altijd neergezet bij de middelste kappersstoel in de zaak want Buch werkte alleen op de stoel tegen het raam aan de Lauwerecht.
Buch had nooit kapperskleding aan en droeg geen gordel met talloze messen en scharen, zoals je dat tegenwoordig bij veel kappers tegenkomt. Het geeft mij weleens de indruk dat je een zware operatie moet ondergaan. Met iedere klant had Buch zijn praatje en zo ook met mij over de meest uiteenlopende onderwerpen. Hij vertelde me over de Jan van Lingtuin die ligt aan de overgang van de Bemuurde Weerd naar de Lauwerecht. De tuin had zijn naam te danken aan een buurtbewoner die de initiatiefnemer was bij de aanleg van de tuin en die samen met buurtbewoners voor eigen kosten de tuin onderhield. Jan van Ling overleed in 1984 en Buch heeft samen met zijn vrouw het onderhoud van de tuin met volle overgave voortgezet. Niet dat het zijn levenswerk was maar met een voorzichtige trots wist hij alles over de Jan van Lingtuin te vertellen.
Buch had over alle onderwerpen een uitgesproken mening
Buch had een sterke hang naar en band met het verleden dat vrijwel bij elk bezoek wel als onderwerp de revue passeerde. Zo vertelde hij hoe hij in het kappersvak terecht was gekomen. In feite was hij ermee geboren omdat de zaak waar hij nu in stond vroeger van zijn vader was geweest. Niet alleen zijn vader was kapper maar ook diens broer die een kapperszaak had in Wijk C, tegenover Dikke Dries. Voor zover ik kan nagaan was Buch de derde generatie Agterberg in het kappersvak. Hij wist veel te vertellen over de vijftiger jaren, hoe moeilijk de mensen het hadden en toen van erg weinig moesten rondkomen. Niet dat het hem zichtbaar pijn deed maar hij vergeleek de vijftiger jaren vaak met de huidige tijd waarin volgens hem zo’n beetje alles kan en eigenlijk niemand te kort komt, maar waarin ongehoorzaamheid en ontevredenheid, die hij van vroeger niet kende, nu vaak de boventoon voeren. Of het over politiek ging of over de samenleving, Buch had over alle onderwerpen een uitgesproken mening. Simpelweg omdat hij overal diep in geïnteresseerd was. Hij nam daarbij geen blad voor zijn mond zonder zich overigens nadrukkelijk over deze onderwerpen op te winden. Buch bleef altijd de rust zelve. Natuurlijk waren er ook luchtige gesprekken en had hij het graag over zijn vakanties met zijn vrouw in Duitsland, je kon met Buch letterlijk en figuurlijk alle kanten op.
Ik had de indruk dat hij voor iedere klant zijn eigen tarief had
Het kappersbezoek groeide voor mij, dankzij Buch, uit tot een genoeglijke en vaak leerzame tijdsbesteding waaraan niet alleen ik maar ook Buch zelf het nodige plezier beleefde. Al die jaren dat ik bij hem kwam, betaalde ik € 12,–. Ik had echter de indruk dat hij voor iedere klant zijn eigen tarief had en hoe langer je klant bij hem was des te lager werd de prijs voor een knipbeurt. Op een gegeven moment maakte ik er een gewoonte van om rond de Kerst even bij hem langs te gaan om hem een flesje wijn aan te reiken. In 2016 zag Buch er opeens slecht uit en hij vertelde dat hij nierkanker had. Hij besloot aan het eind van het jaar te stoppen met zijn kapperszaak. Ik ben nog een aantal malen geweest en ook ben ik geknipt door zijn dochter die hem bijsprong. Aan het eind van 2016, was het inderdaad gedaan, de kapperszaak van Buch was definitief gesloten. Slechts enkele maanden daarna zag ik dat het pand, waar hij boven de zaak woonde, te koop stond hetgeen bij mij tot geen andere conclusie leidde dan dat Buch niet meer onder ons was. Met een brok in mijn keel en enige droefenis kwam ik tot de conclusie dat ik graag op een waardige manier afscheid van hem had willen nemen maar dat ik daartoe jammer genoeg niet in de gelegenheid was geweest.
Ik woon op het Lepelenburg en zes jaar nadien, toen ik mijn wandelingetje in het park maakte, werd ik nagereden door een man op een fiets, die mij vroeg of ik hem nog kende. Ik moest goed kijken en nadat hij mij op weg had geholpen met het noemen van de Lauwerecht, herkende ik met grote schrik Buch. Voor mij stond vast dat hij al zes jaar geleden was overleden. Ik kon mijn geluk niet op. Hij vertelde dat hij af en toe wat rondfietste en boodschappen deed in onder meer de Twijnstraat en ook dat hij, na sluiting van de zaak, met zijn vrouw naar de Professor Zonnebloemlaan was verhuisd. Daar heeft hij net als bij de Lauwerecht op eigen initiatief een mooie volkstuin aangelegd. Na een uiterst genoeglijk gesprek vroeg Buch mij om bij hem en zijn vrouw eens langs te komen, wanneer ik in de buurt mocht zijn. Er is ruim een jaar voorbijgegaan en ik heb, hoewel ik daarvoor wel de tijd had, geen gebruik gemaakt van de uitnodiging van Buch. Heel, heel spijtig.
Thans rest mij dan ook niet anders dan terug te denken aan Buch gedurende onze laatste ontmoeting in het park aan het Lepelenburg. Hij was voor mij een icoon en hij zal dat, zolang ik het nog aan anderen kan doorvertellen, blijven.
Buch, bedankt.
Pieter de Wit
Mooi gezegd, Buch was inderdaad een buurt icoon. En een goede kapper. Hij wist alles.
Hij was ook een goede tuinman. En een verbinder in de buurt.
Hij was de buurt.
Buch mijn kapper uit mijn kinderjaren , als je ging afrekenen kreeg ik 10 cent om snoepjes te kopen , hij werkte toen nog samen met zijn vader , rust zacht Buch ?
Wat een super mooi verhaal over mijn vader!! Het is zo mooi en fijn nu te horen dat mijn pa zo gewaardeerd werd. Pieter super bedankt!! Al moet ik zeggen dat ik even geen gezicht bij je naam kan plaatsen. Maar misschien kan je via deze weg contact met ons opnemen. Zou fijn zijn.
Familie Achterberg,
Sterke met het verlies van een Lauwerechter (en Utrechter) zoals ze er niet meer zijn.
Peter (ook een Lauwerechter)
Mooi verwoord …geschreven Pieter…dit is Buch zoals ik hem ook gekend hebt…en ook af en toe een praatje met zijn vrouw hebt gemaakt ….ook Ellen heeft mij na het sluiten van de zaak nog vaak geknipt….Buch een kapper waar je heen ging om geknipt te worden maar ook om de leuke en wel gemeende gesprekken….ook ik heb te lang gewacht om even langs te gaan wat ik erg spijtig vind….Buch een man die zowel uiterlijk maar ook zijn innerlijk op mijn vader deed lijken…een lieve eerlijke man….helaas.
Buch bedankt voor alles .
Gecondoleerd en sterkte voor de familie .
Donald
Hoi Ellen, dit schreef ik op mijn FB-pagina n.a.v. je vader.
ER IS EEN ZEER GROOT UTRECHTER OVERLEDEN
Mijn kapper is overleden. Meer dan een kapper; een enorm betrokken man die mens, stad en wereld gelijkstelde. Een man die de stad mooier en gelukkiger maakte zoals het interview toont.
Een kapper die luisterde naar zijn ‘klanten’, maar ook heel, heel, heel veel vertelde. God, wat kon Buch praten. Soms scherper zijn dan scharen en mesjes, soms ook niet. En vooral veel lachen.
Een man die graag bereid was om mijn collega’s die aan het ENHR – European Network for Housing Research congres 1992 (European Cities: Growth and Decline in the Netherlands) deelnamen, een rondleiding te geven over stedelijke vernieuwing in Lauwerecht. Een rondleiding die ging over stenen en vooral actieve mensen ofwel burgers. Over ‘decline and growth’ ging zijn verhaal. Precies: de titel omgedraaid.
Hij vroeg mij om te helpen om zijn verhaal te vertalen. Ik moest lachen en terecht: mijn collega’s hingen aan zijn lippen. Als mijn kapper vertelde telde vertalen niet. De toren van Babel bestond dan niet.
Er is een zeer groot Utrechter overleden.
Een beeldje in ‘zijn tuin’ zou gaaf zijn.
Dank voor het mooie bericht Nieuws030 en ook #denuk
Wat een mooi verhaal om te lezen1 Het brengt bij mij als oudste kleinzoon van Jan van Ling weer mooie verhalen en herinneringen naar boven. Als kind zoveel ook in die tuin geweest en daar ook voor ons mijnheer Agterberg tegen gekomen. Wat waren wij trots als familie dat hij de tuin ging voortzetten en zich ijverde voor het behoud van deze tuin. Dank daarvoor!
Ja Pieter zo’n man was het.
Ik woon aan die mooie Professor Zonnebloemtuin, die Buch met liefde gecreëerd en onderhouden heeft.
Ook op mij heeft hij een onuitwisbare indruk gemaakt.
Ik zou hem ook graag eren, door zijn naam op een houten aanhangsel te vermelden en mijn best doen om die tuin te behouden.
Dat eren was al eerder de bedoeling, als verrassing op z’n verjaardag, maar hij was toen al weer flink ziek en wilde het niet.
Als zijn vrouw weer wat bekomen is, ga ik het weer aankaarten (dat uitgestelde eer betoon).
En hopen dat de plantsoenendienst, de tuin wil behouden.
De vlag hangt nog half stok.
Een groot gemis……
Ineke
Gecondoleerd en heel veel sterkte aan de familie
Ik kwam vroeger als kind regelmatig met mijn moeder Lida bij Buch en op latere leeftijd met me broer Patrick,
samen om ons te laten knippen door hem.
Het was een
goede man waarmee we altijd een praatje konden maken.
Ook met ze dochter Ellen als zij in de zaak stond,
en vrouw Ellie die vaak genoeg haar gezicht liet zien of om een bakkie te brengen bij Buch of de tijdschriften te vervangen met nieuwe e.d
Was altijd een leuke sfeer bij jullie in de zaak
Mis dat nog steends wel eens.
Sterkte voor jullie met dit grote verlies.
Buch was echt goede vent. Als kind kende ik maar een kapper waar mijn hele familie kwam. Buch heeft mijn opa, toen hij niet meer mobiel was, tot zijn dood gratis in zijn vrije tijd geknipt. Altijd vriendelijk en trots op zijn buurt en Utrecht
Als jong jochie, samen met mn broertjes en vader, bij Buch in de stoel gezeten. Altijd een feestje en mooie verhalen.
Soms een uur wachten voor je aan de beurt was.. maar geen straf met al die tegeltjes op de wand die je kon lezen.
Na afloop een paar muntjes om op de volgende hoek een snoepje te kopen.
Herinneringen die nooit verloren gaan…
Ik wens de familie heel veel sterkte toe met dit grote verlies.
Wat een mooi eerbetoon naar aanleiding van het overlijden van onze markante voormalige buurtbewoner Buch Agterberg.
Zo lang was hij het boegbeeld van de buurt. Altijd, naast het drukke werk, ook buiten in de weer. De Lauwerechtbrug aan het vegen, maar vooral de bomen, bloemen en planten verzorgen in de Jan van Lingtuin. Hoor in de zomer nog steeds het getik van de watersproeier, die dan de hele dag aanstond.
Er waren ook de gezellige feesten in de tuin, waar Buch zich altijd bescheiden op de achtergrond hield. Maar dankzij hem hebben wij dus ook nu nog deze mooie plek, waar omwonenden elkaar kunnen ontmoeten.
Toen duidelijk werd dat Buch en Ellie de buurt zouden verlaten, heeft hij zijn kennis overgedragen aan de buurtgenoten, die zich hadden gemeld om het tuinonderhoud-stokje over te nemen. En bij deze tuinclub melden zich van tijd tot tijd steeds weer nieuwe mensen aan. Het is fijn en dankbaar om zo veel moois voort te kunnen zetten.
Dank je wel, Buch, voor al je tijd en energie en vooral dat je dit authentieke buurtje zo rijk van natuur hebt achtergelaten. Wij blijven ervan genieten.
Ellie, Ellen, Sam en overige familie heel veel sterkte gewenst voor nu en de komende tijd.
De tuinclub
Truus Agterberg-Nagtegaal
Ook ik en mijn familie hebben veel herinneringen aan Buch, zijn vader en de kapperszaak, want meisjes werden ook geknipt dan kreeg je een stuiver om snoep te kopen aan de overkant. Als mijn vader was geweest, zei hij tegen mijn moeder, zet maar koffie, want ik nu weer allemaal heb gehoord. Buch kwam graag bij onze moeder een praatje maken en een kerstbrood brengen. Tot het laatste heeft mijn broers nog geknipt. Dank je wel Buch
namens Henk, Arnold en Truus Nagtegaal
Mooi verhaal, zo kenden wij hem ook. Prachtig mens, puur en eerlijk, iedereen in zijn buurt moest het goed hebben en als dat niet zo was dan zorgde hij daar voor. Echt een voorrecht om hem gekend te hebben en samen in gesprek te gaan. Een afscheid in besloten kring past bij hem, hij hoefde geen aandacht. Rust zacht Buch, veel sterkte voor Ellie, Ellen en Sam.
Truus Agterberg-Nagtegaal
Ook wij hebben fijne herinneringen aan Buch en zijn vader ook meisjes werden geknipt dan kreeg je een stuiver om snoep te kopen aan de overkant. Als mijn vader was geweest, zei hij tegen mijn moeder zet maar koffie, want wat ik nu allemaal weer heb gehoord. Wij woonden om de hoek, hij kwam vaak een praatje bij mijn moeder maken en kreeg altijd een kerstbrood. Hij heeft tot het laatst mijn broers geknipt meer voor de gezelligheid. Buch bedankt voor vele jaren gezelligheid,
Truus, Henk en Arnold Nagtegaal
Ellie & Ellen gecondoleerd met het overlijden van Buch, na 40 jaar mijn kapper geweest te zijn waarvan de laatste 10 jaar vanuit De Meern op mijn brommertje, was altijd een uitje en lekker bij kletsen ook mijn zoon kwam bij Buch. Ik wens jullie veel sterkte en kracht de komende tijd, Buch R.I.P.
Groetjes, Gerrit Laponder – van de bus. en Danny Laponder – kok